October 2010

Το όνομα ΔΗΩ/Δηούς μας δηλώνει και πάλι την ίδια την ΔΗ-ΜΗΤΡΑ αλλα ταυτόχρονα μας δίνει και την έννοια του ρήματος Δηώ  που σημαίνει αρπάζω, λαφυραγωγώ, δήωσις η διαρπαγή και ο διαρπαγμός όπως και την ενέργεια της ΩΔΗΣ – με τον αναγραμματισμό της ΔΗΟΥΣ (ΔΗΩ= ΩΔΗ)  αλλα και την ΟΟΔ(υν)η την ΟΔΥΝΗ Αλλά Δήω με μια […]

Τεθλιμμένη μητέρα η Δήμητρα εικονίζεται στους παρακάτω στίχους του ύμνου «Εννημαρ μεν έπειτα κατά χθόνα πότνια Δηώ στρωφατ’, αιθομένας δαίδας μετα χερσίν έχουσα ουδέποτ’ αμβοσίης και νέκταρος ηδύπότοιο πασσατ’ ακηχεμενη, ουδε χρόα βάλλετο λουτροίς.» Και φθάνοντας στην Ελευσίνα μεταμορφωμένη σε γριά κάθεται δίπλα στο φρέαρ, όπου υδρεύονται οι πολίτες στον ίσκιο μια ελιάς και καλύπτει

H Hσιγόνη όπως ειδαμε – ἥτις κύνα νήπιον ἔτρεφε, έχει στην κατοχή της και τρέφει  κύνα όπως και η Αρτέμιδα. Η λέξη ΚΥΩΝ όμως εκτός από την ερμηνεία που μπορεί να της δωθεί για τον σκύλο έχει και μια ακόμα σημασία δίνει το όνομα του και στο ΚΥΝΑΣΤΕΡΟ τον Σείριο αστέρα δηλαδή Ακόμα η λέξη ΚΥΩΝ ονομάζεται ο

‘Υμνος Περσεφόνης Φερσεφόνη, θύγατερ μεγάλου Διός, ελθέ, μάκαιρα,μουνογένεια θεά, κεχαρισμένα δ’ ιερά δέξαι,Πλούτωνος πολύτιμε δάμαρ, κεδνή, βιοδώτι,ή κατέχεις ‘Αίδαο πύλας υπό κεύθεα γαίης,Πραξιδίκη, ερατοπλόκαμε, Δηούς θάλος αγνόν,Ευμενίδων γενέτειρα, υποχθονίων βασίλεια,ήν Ζεύς αρρήτοισι γοναίς τεκνώσατο κούρην,μήτερ εριβρεμέτου πολυμόρφου Ευβουλήος,`Ωρών συμπαίκτειρα, φαεσφόρε, αγλαόμορφε,σεμνή, παντοκράτειρα, κόρη καρποίσι βρύουσα,ευφεγγής, κερόεσσα, μόνη θνητοίσι ποθεινή,ειαρινή, λειμωνιάσιν χαίρουσα πνοήισιν,ιερόν εκφαίνουσα δέμας βλαστοίς χλοοκάρποις,αρπαγιμαία λέχη μετοπωρινά νυμφευθείσα,ζωή καί θάνατος μούνη θνητοίς πολυμόχθοις,Φερσεφόνη: φέρβεις γάρ αεί καί πάντα φονεύεις.κλύθι, μάκαιρα θεά, καρπούς δ’ ανάπεμπ’ από γαίηςειρήνηι θάλλουσα καί ηπιοχείρωι υγείαικαί βίωι ευόλβωι λιπαρόν γήρας κατάγοντιπρός σόν χώρον, άνασσα, καί ευδύνατον Πλούτωνα (29) XXIX. Ύμνος ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ (μετάφραση) Ώ Περσεφόνη, θυγατέρα τού μεγάλου Διός, έλα, ώ μακαρία, σύ ή μονογενής θεά, κα’ι δέξου τήν θυσίαν τήν εύάρεστη- πολύτιμε σύζυγε τού Πλούτωνος, ένδοξε, πού δίδεις ζωήν  πού κατέχεις τάς πύλας τοϋ “Αδου εις τά κατάβαθα (τις κρύπτες) τής γής,  Πραξιδίκη μέ τά έπέραστα πλοκάμια, τής Δηοϋς