Blog

Zenobius Sophista <Paroemiogr.>, Epitome collectionum Lucilli Tarrhaei et DidymiCenturia 4, section 38, line 8 Καὶ τὴν μὲν εἰς Μέγαρα προσβρασθεῖσαν Μεγαρεῖς ἀνελόμενοικαὶ πολυτελῶς κηδεύσαντες ἐκάλεσαν Λευκοθέαν· τὸν δὲεἰς Κόρινθον Κορίνθιοι θάψαντες Μελικέρτην ἄγουσινἐπ’ αὐτῷ ἀγῶνα τὰ Ἴσθμια. Plutarchus Biogr., Phil., De proverbiis Alexandrinorum [Sp.]Fragment 6, line 6                  μετὰ δὲ τοῦ Μελικέρτου ἡ Ἰνὼ ἔρριψεν ἑαυτὴν εἰς τὴν πρὸς τῷΜολουρίῳ θάλασσαν· καὶ τὴν μὲν εἰς Μέγαρα προσβρασθεῖσαν Μεγαρεῖς ἀνελόμενοι καὶ πολυτελῶς κηδεύσαντες ἐκάλεσαν Λευκοθέαν· τὸν δὲ εἰς Κορίνθιοι θάψαντεςΜελικέρτην ** καὶἄγουσινἐπ‘ αὐτῷἀγῶνα τὰἼσθμια. Pausanias Perieg., Graeciae descriptioBook 2, chapter 1, section 3, line 6 … προϊοῦσι δὲ ἡ πίτυςἄχρι γεἐμοῦ πεφύκει παρὰ τὸν αἰγιαλὸν καὶ Μελικέρτου βωμὸςἦν. ἐς τοῦτον τὸν τόπον ἐκκομι-   σθῆναι τὸν παῖδαὑπὸ δελφῖνος λέγουσι· κειμένῳ δὲ ἐπιτυχόντα Σίσυφον θάψαι τε ἐν τῷ ἰσθμῷ καὶ τὸν ἀγῶνα ἐπ’ αὐτῷ ποιῆσαι τῶν Ἰσθμίων […]

Οι αριθμοί Φιμπονάτσι προκύπτουν επίσης στις σπειροειδής δομές που αναπτύσσουν τα φυτά και κυρίως τ΄ άνθη  για να τακτοποιήσουν τους σπόρους τους. Τα κουκουνάρια του έλατου/Ελάτης ή πήδου (pados pades) και του πεύκου (pinus) αποτελούν ένα καλό παράδειγμα. Οι φολίδες των κουκουναριών τοποθετούνται σε δύο οικογένειες διαπλεκόμενων σπειρών, όπου κάθε οικογένεια περιέχει σπείρες ίσες με κάποιον αριθμό

Athenaeus Soph., DeipnosophistaeBook 11, Kaibel paragraph 109, line 25  Διονύσιος δὲ ὁ τοῦ Τρύφωνός φησιν· τὸν ψυγέα ἐκάλουν οἱ ἀρχαῖοι δῖνον. Δίνος και ο ψυγέας ή ο ψυγεύς … αυτός που ψύχει … και παγώνει τις ψυχές ή μήπως  αυτός που δίδει την ψυχή, πνοή και την ανα-πνοή της ζωής !!! Ψυχή  εκ του ψύχω δηλαδή πνέω, φυσώ, ανα-πνέω, αερίζω, στεγνώνω, ψύχω, κρυώνω, ψυχραίνω, δροσίζω. Ψύχωσις ή εμ-ψύχωσις αλλά και η ανα-ζωογόνηση Ψυχή αρχικώς η

Galenus Med., In Hippocratis de victu acutorum commentaria ivKühn volume 15, page 804, line 4  Ὅταν ἡ κεφαλὴ περιφέρεσθαι φαντάζηται, <δῖνος3> ὀνομάζεται τὸπάθος, ὅταν δὲ καὶ σκοτώδηςἡὄψιςἅμα τῷδε φαίνηται, ‘σκοτόδινος’ καλεῖται καὶ γίνεται διὰ κίνησινἄτακτον φυσώδους πνεύματοςἢ κατὰ τὴν κεφαλὴνἔχοντος τοπικὴν γένεσινἢ κάτωθενἀναφερομένου. Ενώ ο Γαληνός ονομάζει δίνο το πάθος και την σκοτοδίνη ή στην σκοτώδη όψη που προκαλείτε από την άτακτη κίνηση ζωηρού πνεύματος – πνοής, ψυχής …Η ψυχή θεωρούμε ότι είναι αθάνατη αλλά χωρίς την πίστη της οποιαδήποτε  θρησκείας μπορεί, καθείς,  να οδηγηθεί στην Άβυσσο…Η ψυχή είναι

Μέχρι τώρα είδαμε την σχέση της Ινούς/Λευκοθέας με τον Διόνυσο ως τροφού του και τον θανατό της καθώς και την επιστροφή της ως Λευκοθέας, θεάς της δύναμης, των νερών και των δινών. Συνοψίζοντας  μερικά κομμάτια για ενθύμηση H Λευκοθέα είναι θεία του Διονύσου, αδερφή της μητέρας του. Είναι αυτή που γίνεται τροφός καθώς ο Δίας της δίδει

H σύνδεση της Λευκοθέας και η γέννηση του ονόματος της από τον αφρό των κυμάτων μας οδήγησε σε μια Αφρο-γεννημένη θεά της δυνατής βίνης/δίνης της θάλασσας. Όμως η Λευκοθέα μαζί με την Κίρκη και την Καλυψώ διαθέτει και το χάρισμα της ανθρώπινης ομιλίας .. Porphyrius Phil., Quaestionum Homericarum ad Odysseam pertinentium reliquiaeOdyssey book 5, section 334-337, line

Αφού πήραμε μια εικόνα από τις  πραγματικές ερμηνείες της Ινούς ως κόρης αλλά και κόρης του ματιού και ταυτόχρονα της δυνατής, ή αυτής που εν-δυναμώνει – το παιδί/ βρέφος και κατά συνέπεια είναι αυτή που τρέφει και μεγαλώνει τον Διόνυσο, ακόμα και ως παραμάνα/τροφός και συγχρόνως αδελφή της μητέρας του  ή ακόμα και ως ακτίδος, ή και ως ίνας κλπ ας προχωρήσουμε

Xenophon Hist., HellenicaBook 3, chapter 2, section 19, line 4                 τὸ δ’ Ἑλληνικὸν εἰς Λεύκοφρυν, ἔνθα ἦν Ἀρτέμιδός τε ἱερὸν μάλα ἅγιον καὶ λίμνη πλέον ἢ σταδίου ὑπόψαμμος ἀέναος ποτέμου καὶ θερμοῦ ὕδατος. Strabo Geogr., GeographicaBook 14, chapter 1, section 40, line 11 Ἐνταῦθα δ’ ἦν καὶ τὸ τῆς Δινδυμήνης ἱερὸν μη-τρὸς θεῶν· ἱεράσασθαι δ’ αὐτοῦ τὴν Θεμιστοκλέουςγυναῖκα, οἱ δὲ θυγατέρα παραδιδόασι· νῦν δ’ οὐκ ἔστιτὸ ἱερὸν διὰ τὸ τὴν πόλιν εἰς ἄλλον μετῳκίσθαι τόπον·ἐν δὲ τῇ νῦν πόλει τὸ τῆς Λευκοφρυήνης ἱερὸν ἔστινἈρτέμιδος, ὃ τῷ μὲν μεγέθει τοῦ ναοῦ καὶ τῷ πλήθειτῶν ἀναθημάτων λείπεται τοῦ ἐν Ἐφέσῳ, τῇ δ’ εὐ–ρυθμίᾳ καὶ τῇ τέχνῃ τῇ περὶ τὴν κατασκευὴν τοῦ ση-κοῦ πολὺ διαφέρει· καὶ τῷ μεγέθει ὑπεραίρει πάνταςτοὺς ἐν Ἀσίᾳ πλὴν δυεῖν, τοῦ ἐν Ἐφέσῳ καὶ τοῦ ἐν Δι-δύμοις. καὶ τὸ παλαιὸν δὲ συνέβη τοῖς Μάγνησιν ὑπὸ  Τρηρῶν ἄρδην ἀναιρεθῆναι,

Πριν περάσουμε στα αναλυτικά κείμενα περί  Λευκοθέα και στους χώρους λατρείας της ας δούμε δούμε αναλυτικότερα  την ερμηνεία του πρώτου ονόματος της Ινούς.  Aelius Herodianus et Pseudo-Herodianus Gramm., Rhet., Partitiones (= Ἐπιμερισμοί) [Sp.?] (e codd. Paris. 2543 + 2570)Page 49, line 13 Ἡ ι συλλαβὴ πρὸ τοῦ ν διὰ τοῦ ἰῶτα γράφεται· οἷον·ἰνίον, τὸνεῦρον·Ἰνὼ, κύριον, θηλυκόν·Ἵναχος, κύριον·  ἰνῶ, τὸἐνδυναμῶ, καὶἰνόω· Pseudo-Zonaras Lexicogr., LexiconAlphabetic letter iota, page 1109, line 15 <Ἴνις>. παῖςνέος, βρέφος. παρὰτὸἲςἰνὸς, ἴνις·  δύναμιςγὰρτῶνπατέρωνυἱοί. ἢπαρὰτὸἰαί–  νειν καὶ εὐφραίνειν τοὺς πατέρας. <Ἰννοί>. οἱ κολοβοὶ τῶν ἵππων. νάννοι

ἣ τότε Βάκχον ἑλοῦσα θεοτρεφέων ἀπὸ μαζῶν ἀπροϊδῆ ζοφόεντι κατεκλήισε βερέθρῳ· καὶ Διὸς αὐτοβόητος ἀπαγγέλλουσα λοχείην μαρμαρυγὴ σελάγιζε καταυγάζουσα προσώπου· τοῖχοι δ’ ἀχλυόεντες ἐλευκαίνοντο μελάθρου, καὶ ζόφον ἔκρυφε φέγγος ἀθηήτου Διονύσου. καὶ Βρομίῳ παίζοντι παρέζετο πάννυχος Ἰνώ· πολλάκι δ’ ἀστήρικτος ἀναθρῴσκων Μελικέρτης χείλεσιν ἀντιτύποισιν ἀνέσπασε γείτονα θηλὴν   εὔια παππάζοντι παρερπύζων Διονύσῳ.  καὶ θεὸν ἔτρεφε Μύστις ἑῆς μετὰ μαζὸν ἀνάσσης ὄμμασιν ἀγρύπνοισι παρεδρήσσουσα Λυαίῳ· καὶ πινυτὴ θεράπαινα φερώνυμα μύστιδι τέχνῃ ὄργια νυκτελίοιο διδασκομένη Διονύσου καὶ τελετὴν ἄγρυπνον ἐπεντύνουσα Λυαίῳ πρώτη ῥόπτρον ἔσεισεν, ἐπεπλατάγησε δὲ Βάκχῳ κύμβαλα δινεύουσα περίκροτα δίζυγι χαλκῷ·