Blog

Όμως σε όλα τα παραπάνω κείμενα είδαμε και την ελληνική Λητώ/Ληθώ/Λήδα ότι συνδέετε άμεσα και με την Λήθη, δηλαδή την λησμονιά. Η Λήθη κατά μια εκδοχή  μία από τις Ναιάδες Νύμφες του νερού δηλαδή. Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, η Λήθη ήταν η μητέρα των τριών ΧαρίτωνΑπό τη Λήθη πήρε το όνομά της μία πηγή και  ένα […]

Η Lada είναι η σλαβική θεά του έρωτα και της ομορφιάς, η οποία εμφανίζεται ως Freya, Ισιδα, ή Αφροδίτη με άλλους λαούς. Είναι βέβαιο ότι συνδέεται με την πλανητική δύναμη της Αφροδίτης, που είναι, εκτός από θεά της αγάπης και της ομορφιάς και η θεά που σχετίζετε με τη γονιμότητα.Η Λαδά/Λήδα ; παρουσιάζεται ως κοπέλα

Συνοψίζοντας  μερικά ακόμα στοιχεία στα της Λητούς μπορούμε ν΄αναφέρουμε ότι στην ελληνική μυθολογία, η Λητώ, ή Λατώ, ή Ληθώ είναι κόρη των Τιτάνων Κοίου ή Polus (στα λατινικά)  και της Φοίβης – επίθετο που θα χρησιμοποιηθεί και από την εγγονή της Αρτέμιδα και δηλώνει  ταυτόχρονα κι ένα απο τα επίθετα της Σελήνης ενώ σημαίνει την

Προτού περάσουμε στην σύνδεση της Λητούς/Λατούς με την Νύχτα και τον Πρώτο-γόνο-Φάνη  κρίνω σκόπιμο να αναφερθώ και στις συνώνυμες αρχαίες θεότητες που φέρουν το όνομα της Λητούς/Λατούς/Ληθούς και συνδέονται με λατρείες προ-ισλαμικες και αραβικές, κύρια  ως μητριαρχικές λατρείες, αλλα και γιατί πολύ απλά συνδέονται όλες με τους λίθους και την λείανση, τους ιερούς βέτυλους/βεθυλους καθώς και

Heraclides Gramm., FragmentaFragment 26, line 16 Δωρικώτερον. καὶ οὕτω μὲν ἐκ τοῦ φῶ Μακεδονι- κῶς γέγονε τὸ βῶ· οὐδέποτε γάρ, φησί, κατ’ ἀρχὰς λέξεων ἐκεῖνοι τῷ <φ> χρῶνται, ἀλλ’ ἀντ’ αὐτοῦ δηλαδὴ τῷ <β>, ὡς καὶ ὁ <Βίλιππος> δηλοῖ καὶ ἄλλα εἰρημένα ἑτέρωθι (cf. p. 1618, 53).  – ἐν δὲ ἑτέρῳ τόπῳ λέγει ὁ αὐτὸς <Ἡρακλείδης>, τοὺς Παμφυλίους ἄλλως χαίρειν τῷ <β> προτιθέντας αὐτὸ παντὸς φωνήεντος· τὸ γοῦν φάος <φάβος> φασὶ καὶ τὸ ἀέλιος [β]<ἀβέλιος>, οὕτω δέ, φησί, καὶ τὸ ὀρούω <ὀρούβω> λέγουσι

Η περιήγηση στα περί της Λητούς συνεχίζεται καθώς θα περάσουμε και σε μερικές ακόμα αναφορές που σχετίζονται με την ιστορία της Λητούς ή της Βουτούς… Etymologicum Magnum, Etymologicum magnumKallierges page 564, line 17 <Λητώ>: Παρ ὰ τὸ λήθω, τὸ λανθάνω. Είδαμε ότι το ρήμα λήθω δηλώνει την έννοια του μένω κρυμμένος, περνώ απαρατήρητος, κάνω κάτι χωρίς να με καταλάβουν,

Η έννοια της Λητούς της κρυμμένης ή της αφανέρωτης των Υπερβορείων στα παρακάτω κείμενα γίνεται απόλυτα κατανοητή και φανερή.Ας συνεχίσουμε με τους Υπερβόρειους και την λατρεία των για να δούμε τελικά από πού εμφανίσθηκε  η αδήλωτη/κρυφή/σκοτεινή Λητώ  Ο Αριστοτέλης μας δίδει την δική του εκδοχή για την εμφάνιση της Λητούς μεταμφιεσμένης ως Λύκαινας από τον

Ξεκινώ  την σημερινή ανάρτηση με τον ορφικό  ύμνος της Λητούς για να περάσουμε σε  περισσότερα ετυμολογικά στοιχεία. Ορφικός ύμνος Λητούς (θυμίαμα σμύρναν) Λητὼ κυανόπεπλε, θεὰ διδυματόκε, σεμνή, Κοιαντίς, μεγάθυμε, πολυλλίστη βασίλεια, εὔτεκνον Ζηνὸς γονίμην ὠδῖνα λαχοῦσα, γειναμένη Φοῖβόν τε καὶ Ἄρτεμιν ἰοχέαιραν, τὴν μὲν ἐν Ὀρτυγίηι, τὸν δὲ κραναῆι ἐνὶ Δήλωι, κλῦθι, θεὰ δέσποινα, καὶ ἵλαον ἦτορ ἔχουσα βαῖν᾽ ἐπὶ πάνθειον τελετὴν τέλος ἡδὺ φέρουσα. Ω Λητώ με τα γαλάζια πέπλα, συ ή θεά

Η σύνδεση των Ναίων θεών και των Θεαινών με την Δωδώνη και την Δήλο καθώς και με την Αίγυπτο μέσω κοινών αρχαίων λατρειών παρουσιάσθηκε στα προηγούμενα κείμενα. Ο Ζεύς ως Πελασγικός/Πελαγίσιος και Πελαργικός, Νάϊος και ταυτόχρονα η υπαρξη της Διώνης που λειτουργεί ως κτητικό “αρσενικό” επίθετο της αρχαίας ελληνικής Μητέρας Θεάς της Τηθυδας/ Θέτιδας/ Ρέας/

Mαζί με το Δία, η Θέμις και η Διώνη ως «νάϊοι θεοί», δηλαδή σύνοικοι και σύνναοι του Δία. Ήταν, επομένως, οι δύο θεές οι σπουδαιότερες μετά το Δία, πάρεδροι του θεού, αλλα όπως αποδεικνύετε εκ των κειμένων το ονομα της μιας θεωρειτε  επιθετο προερχόμενο εκ του Διός. Η συζυγος του, όπως παλιότερα λέγαμε ο Γιώργος

Μετα την μικρή παρεμβολή/επαναφορά του θέματος περί του Κατακλυσμού και του Δευκαλίωνα αλλα και του Ε-Νώχου ή Νώε, επιστρέφω στα κείμενα περί της Δωδώνης και του Δίας του  Πελασγικού. Του Θεού που τον χαρακτηρίζουν με επίθετα που του προσδίδουν και  τις ιδιότητες του Νάϊου, του Δωδωναίου, του Πελαγικού, του Φηγωναίου. Κατοικεί μαζί με τις σύνοικες

Το θέμα με τα ιερά των διασωθέντων από τον κατακλυσμό του Δευκαλιωνος δεν σταματά εδώ. Ξαναγύριζουμε στα σημεία /όροι όπου εμφανίστηκαν οι λάρνακκες/Κιβωτοί για να αναφερθούμε και σε κείμενα που δεν ειχα προλάβει να ανεβάσω την προηγούμενη φορά και τα χρωστάω για την πληρέστερη ενημέρωση και την ολοκληρωση του θέματος του Κατακλυσμού καθώς απτετε του

Η σύνδεση του Δευκαλίωνα-Πύρρας και την δημιουργία ανθρώπων από τους δυο τους έχει δοθεί/αναφερθεί και σε προηγούμενα κείμενα περί της Συρίης Θεού κλπ. Στο κείμενο βλέπουμε ότι το ιερό της Ρέας/Ηρας/Δερκετούς/ Σεμιραμιδος  κατά τον Λουκιανό ήταν στη συριακή Ιεράπολις ή Βαμβύκη, όπου υπήρχε ιερό της Θεάς και περιγράφει ως το μέγιστο και το πλουσιότατο στη