‘Υμνος Περσεφόνης Φερσεφόνη, θύγατερ μεγάλου Διός, ελθέ, μάκαιρα,μουνογένεια θεά, κεχαρισμένα δ’ ιερά δέξαι,Πλούτωνος πολύτιμε δάμαρ, κεδνή, βιοδώτι,ή κατέχεις ‘Αίδαο πύλας υπό κεύθεα γαίης,Πραξιδίκη, ερατοπλόκαμε, Δηούς θάλος αγνόν,Ευμενίδων γενέτειρα, υποχθονίων βασίλεια,ήν Ζεύς αρρήτοισι γοναίς τεκνώσατο κούρην,μήτερ εριβρεμέτου πολυμόρφου Ευβουλήος,`Ωρών συμπαίκτειρα, φαεσφόρε, αγλαόμορφε,σεμνή, παντοκράτειρα, κόρη καρποίσι βρύουσα,ευφεγγής, κερόεσσα, μόνη θνητοίσι ποθεινή,ειαρινή, λειμωνιάσιν χαίρουσα πνοήισιν,ιερόν εκφαίνουσα δέμας βλαστοίς χλοοκάρποις,αρπαγιμαία λέχη μετοπωρινά νυμφευθείσα,ζωή καί θάνατος μούνη θνητοίς πολυμόχθοις,Φερσεφόνη: φέρβεις γάρ αεί καί πάντα φονεύεις.κλύθι, μάκαιρα θεά, καρπούς δ’ ανάπεμπ’ από γαίηςειρήνηι θάλλουσα καί ηπιοχείρωι υγείαικαί βίωι ευόλβωι λιπαρόν γήρας κατάγοντιπρός σόν χώρον, άνασσα, καί ευδύνατον Πλούτωνα (29) XXIX. Ύμνος ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ (μετάφραση) Ώ Περσεφόνη, θυγατέρα τού μεγάλου Διός, έλα, ώ μακαρία, σύ ή μονογενής θεά, κα’ι δέξου τήν θυσίαν τήν εύάρεστη- πολύτιμε σύζυγε τού Πλούτωνος, ένδοξε, πού δίδεις ζωήν πού κατέχεις τάς πύλας τοϋ “Αδου εις τά κατάβαθα (τις κρύπτες) τής γής, Πραξιδίκη μέ τά έπέραστα πλοκάμια, τής Δηοϋς