Το μαντείο των Δελφών ήταν το πιο γνωστό ίδρυμα αυτού του είδους στην αρχαία Ελλάδα, και θα ήταν χρήσιμο να ασχοληθούμε αρχικά μ’ αυτό σε ότι αφορά την μαντεία και τις Πυθίες του ως μάντεις. Φαινόμενα, όπως η προφητεία, η έκσταση, ο ενθουσιασμός, η κρυπταισθησία, η υπνωτική καταληψία και η γλωσσολαλία (το να μιλάς άγνωστες γλώσσες) μπορούν […]

Ο ομφαλός είναι ένα βασικό σημείο ενώσεως, συνέχειας και δημιουργίας της νέας ζωής,  του παιδιού ή του θηλαστικού ζώου – όχι μόνο με την μητέρα του αλλά αποτελεί και τη  συνεχιζόμενη γραμμή – ένωση με όλους τους προγόνους του. Η δημιουργία και η αναγέννηση της ζωή δια μέσω της μητέρας, ως συνέχεια με την μητέρα της μητέρας

Στον Ομηρικό ύμνο προς τον Πύθειο Απόλλωνα θα δούμε την σύνδεση με τους Μινωϊτες Κρήτες που θα ιερουργήσουν για πρώτη φορά στον ναό των Δελφών, φερμένοι από τον ίδιο τον Απόλλωνα στον ιερό τόπο.  Οι Δελφοί φαίνεται να είναι πρώτος σταθμός μετοικεσίας, και η ανεύρεση του Μαντείου από προσωπικότητα κρητικής προέλευσης ερμηνεύεται ως μαρτυρία εποικισμού των Δελφών

Ως μαντεία θεωρούνται οι  αρχαίοι ιεροί χώροι ή ιερά όπου επιστεύετο ότι υπό ιερέων ή ιερειών ή τη συνεργασία τούτων, αποκαλύπτετε η φωνή του θεού εις ον όπου το ιερόν ήτο αφιερωμένο, και αι βουλαί αυτού περί τίνος ζητήματος ενδιαφέροντος τον ερωτώντα. Εστηρίζετο δε η πίστις αυτή εις την γενικώς κρατούσαν πεποίθηση ότι οι θεοί

Και στον ύμνο του Καλλίμαχου προς τον Απόλλωνα διαβάζουμε για την ιέρεια του τη Δηώ. Δηοῖ δ᾽ οὐκ ἀπὸ παντὸς ὕδωρ φορέουσι μέλισσαι,ἀλλ᾽ ἥτις καθαρή τε καὶ ἀχράαντος ἀνέρπειπίδακος ἐξ ἱερῆς ὀλίγη λιβὰς ἄκρον ἄωτον.» Για τη Δηώ (τοῦ δήω, ὃ σημαίνει τὸ εὑρίσκω και υποκοριστικό της γής και της Δήμητρας ή παρα του δαίω τὸ μερίζω

 Ερμηνεύοντας παραπάνω το αίνιγμα του Σαμψών υπάρχει μια παράμετρος που δεν έχει αναφερθεί … οι συγγενείς της γυναίκας του την πιέζουν να μάθει από τον συζυγό της την λύση του αινίγματος… Κατά την τετάρτην ημέραν είπαν εις την γυναίκα του Σαμψών· “κύτταξε να ξεγελάσης τον άνδρα σου, δια να σου αναγγείλη την λύσιν του αινίγματος.

Αντίστοιχη περίπτωση που μοιάζει με βουγονία εμφανίζεται και στην ιστορία του Σαμψών στην Παλαιά Διαθήκη στους Κριτές  14,8 Πριν από τη γέννησή του Σαμψών υπάρχει χρησμός όπου:«σίδηρος ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ οὐκ ἀναβήσεται, ὅτι ναζὶρ Θεοῦ ἔσται τὸ παιδάριον ἀπὸ τῆς κοιλίας, καὶ αὐτὸς ἄρξεται σῶσαι τὸν Ἰσραὴλ ἐκ χειρὸς Φυλιστιΐμ» Δηλαδή ο Σαμψών απαγορεύεται

Από τις ιστορίες και τους μύθους που έχουν καταγραφεί για τον Αρισταίο, μέσα από διαφορετικά κείμενα και συγγραφείς, έχουμε και την πρώτη καταγραφή της βουγονίας (βους+γονή ) μαθαίνουμε έτσι μ’ έναν ασυνήθιστο τρόπο την δημιουργία μελισσιού. Μια προσπάθεια να δωθεί εξήγηση για το πώς δημιουργείτε  το μελίσσι κατά την πρωτόγονη  σκέψη των προγόνων μας. Ο

Οι ιστορίες με τον Αριστέα συνεχίζονται και έτσι όπως μας τις δίνουν οι συγγραφείς, συμπληρώνοντας ο ένας τις ιστορίες του άλλου μπορούμε να σχηματίσουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα της προσφοράς ενός εκ των «εφευρετών» προγόνων μας του Άριστου…που κατάφερε να ξεπεράσει την θνητή του φύση και έμεινε στην μνήμη των συνανθρώπων του και μνημονεύτηκε με τις

Αναλύοντας περισσότερο την έννοια του Νόμιου βρίσκουμε με το επίθετο και την ιδιότητα αυτή να καλούνται και ο Δίας και το Απόλλων, ο Βάκχος/Διόνυσος και ο Ερμής. Pseudo-Archytas Phil., FragmentaPage 35, line 27  τὸν νόμον ὦν ἐν τοῖς ἄθεσι καὶ τοῖς ἐπιτηδεύμασι τῶν πολιτῶν ἐγχρῴζεσθαι δεῖ· τοὺς γὰρ πολίτας αὐταρκέας θήσει καὶ διανεμεῖ τὸ κατ’ ἀξίαν

Ο πρωτεργάτης και ο διδάξας την μελισσοκομία στην αρχαία εποχή θεωρείται ο Αρισταίος. Εκείνος πρωτοδίδαξε συγχρόνως  την  μελισσοκομία και την γαλακτοκομία αλλά και την ελαιουργία αλλα και την κτηνοτροφία στους ανθρώπους.  Γιός του Απόλλωνος και της Κυρήνης – θυγατέρας του Πηνειού- την οποία ο Φοίβος ερωτεύτηκε και την μετέφερε στην Λιβύη. Εκεί γεννήθηκε ο υιός τους Αρισταίος…

Οι άγριες ή οικόσιτες μέλισσες (Apis mellifera) εκτιμήθηκαν για το μέλι τους, το κύριο γλυκαντικό για πολλά τρόφιμα. Οι αρχαίες Αιγυπτιακές μέλισσες μπορεί να ήταν περισσότερες επιθετικές από την ιταλική μέλισσα, η οποία έχει γίνει η κυρίαρχη στη σύγχρονη εποχή.   Η γεωργική, διατροφική και φαρμακευτική αξία της μέλισσας καθώς το μέλι της ήταν γνωστό  στην Αίγυπτο από την προ-δυναστική περίοδο. Στα προηγούμενα κειμενα έδωσα αναφορές που επιβεβαιώνουν τη σημασία των μελισσών στην αιγυπτιακή μυθολογία, μια μυθολογία που περιέχει αμέτρητες αναφορές στη μέλισσα· συμπεριλαμβανομένης της πεποίθησης ότι οι μέλισσες ήταν τα δάκρυα του θεού Ηλίου ή θεού του Αννού ή της Ηλιούπολης, του θεού που γνωρίζουμε με το όνομα Ρα σε μαγικό πάπυρο υπάρχει η παρακάτω αναφορά : “Ο Θεός Re έκλαψε και τα δάκρυα από τα μάτια του έπεσαν στο έδαφος και μετατράπηκαν σε μέλισσα. Η μέλισσα έκανε την κηρήθρα