Δελφοί

Οι Σίβυλλες ήταν γυναίκες οι οποίες, όπως η Κασσάνδρα ή η Δελφική Πυθία, προφήτευαν σε κατάσταση καταληψίας. Δέκα τοποθεσίες στο χώρο της Μεσογείου είναι γνωστές ως κατοικίες των Σιβυλλών, αν και αρχικά φαίνεται ότι ήταν μόνο μία.   Η Σίβυλλα της Κύμης είναι γνωστή από το 6ο βιβλίο της Αινειάδας του Βιργίλιου, και ο εκστατικός […]

Ως μαντεία θεωρούνται οι  αρχαίοι ιεροί χώροι ή ιερά όπου επιστεύετο ότι υπό ιερέων ή ιερειών ή τη συνεργασία τούτων, αποκαλύπτετε η φωνή του θεού εις ον όπου το ιερόν ήτο αφιερωμένο, και αι βουλαί αυτού περί τίνος ζητήματος ενδιαφέροντος τον ερωτώντα. Εστηρίζετο δε η πίστις αυτή εις την γενικώς κρατούσαν πεποίθηση ότι οι θεοί

Και στον ύμνο του Καλλίμαχου προς τον Απόλλωνα διαβάζουμε για την ιέρεια του τη Δηώ. Δηοῖ δ᾽ οὐκ ἀπὸ παντὸς ὕδωρ φορέουσι μέλισσαι,ἀλλ᾽ ἥτις καθαρή τε καὶ ἀχράαντος ἀνέρπειπίδακος ἐξ ἱερῆς ὀλίγη λιβὰς ἄκρον ἄωτον.» Για τη Δηώ (τοῦ δήω, ὃ σημαίνει τὸ εὑρίσκω και υποκοριστικό της γής και της Δήμητρας ή παρα του δαίω τὸ μερίζω

Οι ιστορίες με τον Αριστέα συνεχίζονται και έτσι όπως μας τις δίνουν οι συγγραφείς, συμπληρώνοντας ο ένας τις ιστορίες του άλλου μπορούμε να σχηματίσουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα της προσφοράς ενός εκ των «εφευρετών» προγόνων μας του Άριστου…που κατάφερε να ξεπεράσει την θνητή του φύση και έμεινε στην μνήμη των συνανθρώπων του και μνημονεύτηκε με τις

Πομπίλος εκ του Πέμπω ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟ 1. στέλνω, στέλνω μακριά, αποστέλλω |με αιτ. και δοτ. |με αιτ. και εμπρόθετο προσδιορισμό |με αιτ. και μτχ. 2. στέλνω μήνυμα, στέλνω για να ειδοποιήσω ή να πληροφορήσω, αποστέλλω μια αγγελία ή μια συμβουλή |στέλνω για να πω, στέλνω διαταγή |στέλνω ως δώρο, στέλνω χάρισμα, δίνω ως εφόδια ταξιδιού 3. αποπέμπω, κάνω ή αφήνω κπ. ή κτ. να

Τα περί ιερών ιχθύων όμως δεν σταματούν στον Ανθία, ή στον Γλαύκο  που είδαμε στα μέχρι τώρα κείμενα. Στον Αθήναιο και στους Δειπνοσοφιστές αναφέρονται ως ιεροί και άλλοι ιχθύες, όπως τα δελφίνια αλλά και οι πομπίλοι. Athenaeus Soph., DeipnosophistaeBook 7, Kaibel paragraph 18, line 4  τίς δ’ ἐστὶν ὁ καλούμενος ἱερὸς ἰχθύς; ὁ μὲν τὴν Τελχινιακὴν ἱστορίαν συνθείς, εἴτ’ Ἐπιμενίδης (p. 233 K) ἐστὶν ὁ Κρὴς ἢ Τηλεκλείδης εἴτ’ ἄλλος τις, ἱερούς φησιν

Ο τάφος του Διόνυσου βρίσκεται στους Δελφούς, βλεπ. προηγούμενα κείμενα, ενώ η Ιέρεια των Δελφών είναι η Μέλισσα ή Μέλιττα, αλλά συγχρόνως οι Μέλισσες θεωρούνται και ιέρειες της Κυβέλης, αλλά και της Μύλιττας της Αφροδίτης των Ασσυρίων,  της Εφέσιας Αρτεμιδος, της Ρέας,  της Δήμητρας και της Περσεφόνης. Melitta δε σημαίνει «Η Μεσίτρια», η θηλυκή μορφή του Melitz, του

Πλούταρχου ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΣΟΦΩΝ ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ  … ὀμβρίῳ δὲ Διὶ καὶ προηροσίᾳΔήμητρι καὶ φυταλμίω Ποσειδῶνι ποῦ βωμός ἐστι, ποῦ δὲ θυσία; πῶς δὲ χαριδότης ὁ Διόνυσος,εἰ δεησόμεθα μηδενὸς ὧν δίδωσι; τί δὲ θύσομενἢ σπείσομεν; τίνος δ’ ἀπαρξόμεθα; πάντα γὰρταῦτα τῶν μεγίστων Εις τον Δία δε τον Όμβριον και εις την Δήμητρα την Προηροσίαν και εις τον Ποσειδώνα τον Φυτάλμιον πού θα στηθή βωμός; πού θυσία; Πώς δε θα είναι Χαριδότης ο Διόνυσος αφού δεν θα

Συνοψίζοντας  μερικά ακόμα στοιχεία στα της Λητούς μπορούμε ν΄αναφέρουμε ότι στην ελληνική μυθολογία, η Λητώ, ή Λατώ, ή Ληθώ είναι κόρη των Τιτάνων Κοίου ή Polus (στα λατινικά)  και της Φοίβης – επίθετο που θα χρησιμοποιηθεί και από την εγγονή της Αρτέμιδα και δηλώνει  ταυτόχρονα κι ένα απο τα επίθετα της Σελήνης ενώ σημαίνει την

Η περιήγηση στα περί της Λητούς συνεχίζεται καθώς θα περάσουμε και σε μερικές ακόμα αναφορές που σχετίζονται με την ιστορία της Λητούς ή της Βουτούς… Etymologicum Magnum, Etymologicum magnumKallierges page 564, line 17 <Λητώ>: Παρ ὰ τὸ λήθω, τὸ λανθάνω. Είδαμε ότι το ρήμα λήθω δηλώνει την έννοια του μένω κρυμμένος, περνώ απαρατήρητος, κάνω κάτι χωρίς να με καταλάβουν,

Η σύνδεση του Δευκαλίωνα-Πύρρας και την δημιουργία ανθρώπων από τους δυο τους έχει δοθεί/αναφερθεί και σε προηγούμενα κείμενα περί της Συρίης Θεού κλπ. Στο κείμενο βλέπουμε ότι το ιερό της Ρέας/Ηρας/Δερκετούς/ Σεμιραμιδος  κατά τον Λουκιανό ήταν στη συριακή Ιεράπολις ή Βαμβύκη, όπου υπήρχε ιερό της Θεάς και περιγράφει ως το μέγιστο και το πλουσιότατο στη

Apollonius Soph., Lexicon HomericumPage 61, line 12 <Δωδωναῖε.> ἐπιθετικῶς ὁ Ζεύς, ἀπὸ Δωδώνης τῆς ἐν Θαλας- σίᾳ, ἐν ᾗ ἱερὸν αὐτοῦ. θᾰλάσσιος θᾰλάσς-ιος, later Att. θᾰλάσς-ττιος, α, ον, also ος, ον E.IT236: (θάλασσα):— ὁ θ. [Ποσειδῶν] Ar.Pl.396; of animals, opp. χερσαῖα, Hdt.2.123, cf. Pl. Euthd.298d, Arist.HA487a26; πεζοί τε καὶ θ. landsmen and seamen, A.Pers.558 (lyr.); θ. ἐκρῖψαί τινα to thro wone into the sea, S.OT1411; θ. νεκρός, of one drowned, Thgn.1229; πλοῖον θ. sea-going vessel, POxy.1288.6 (iv A.D.). Δωδωναίος ο Ζεύς από την Δωδώνη γιατι  το ιερό του είναι εντός της Θάλασσας (Θαλασσας/θαλαττας αλλα μπορει καλλιστα και εντός