Όλα αυτά βέβαια με αφορμή το οχτάρι και της ιδιότητες του. Ιδιότητες που σε φυσικό και γήινο επίπεδο μεταφράζονται και ταυτίζονται με οχτάκτινα αστέρια και ρόδακες αλλα και κτίσματα τα οποία είναι συνήθως ιεροί χώροι, σήμερα εκκλησίες αλλά και ειδικότερα βαπτιστήρια. Ιερά οκτάεδρα βαπτιστήρια ή κολυμβήθρες – ας μην ξεχνούμε και την σύνδεση με τους δύτες-κολυμβητές, ο […]
Οκτάκτινος αστήρ και ρόδακας Αφροδίτης Read More »
BlogΗ περιήγηση στα περί της Λητούς συνεχίζεται καθώς θα περάσουμε και σε μερικές ακόμα αναφορές που σχετίζονται με την ιστορία της Λητούς ή της Βουτούς… Etymologicum Magnum, Etymologicum magnumKallierges page 564, line 17 <Λητώ>: Παρ ὰ τὸ λήθω, τὸ λανθάνω. Είδαμε ότι το ρήμα λήθω δηλώνει την έννοια του μένω κρυμμένος, περνώ απαρατήρητος, κάνω κάτι χωρίς να με καταλάβουν,
Mαζί με το Δία, η Θέμις και η Διώνη ως «νάϊοι θεοί», δηλαδή σύνοικοι και σύνναοι του Δία. Ήταν, επομένως, οι δύο θεές οι σπουδαιότερες μετά το Δία, πάρεδροι του θεού, αλλα όπως αποδεικνύετε εκ των κειμένων το ονομα της μιας θεωρειτε επιθετο προερχόμενο εκ του Διός. Η συζυγος του, όπως παλιότερα λέγαμε ο Γιώργος
Λητώ Βουτώ, ής τινός χρηστήριον Read More »
BlogΜετα την μικρή παρεμβολή/επαναφορά του θέματος περί του Κατακλυσμού και του Δευκαλίωνα αλλα και του Ε-Νώχου ή Νώε, επιστρέφω στα κείμενα περί της Δωδώνης και του Δίας του Πελασγικού. Του Θεού που τον χαρακτηρίζουν με επίθετα που του προσδίδουν και τις ιδιότητες του Νάϊου, του Δωδωναίου, του Πελαγικού, του Φηγωναίου. Κατοικεί μαζί με τις σύνοικες
Διώνη ἡ θεός· ἀπὸ τοῦ Διὸς Διώνη Read More »
BlogΗ σύνδεση του Δευκαλίωνα-Πύρρας και την δημιουργία ανθρώπων από τους δυο τους έχει δοθεί/αναφερθεί και σε προηγούμενα κείμενα περί της Συρίης Θεού κλπ. Στο κείμενο βλέπουμε ότι το ιερό της Ρέας/Ηρας/Δερκετούς/ Σεμιραμιδος κατά τον Λουκιανό ήταν στη συριακή Ιεράπολις ή Βαμβύκη, όπου υπήρχε ιερό της Θεάς και περιγράφει ως το μέγιστο και το πλουσιότατο στη
Apollonius Soph., Lexicon HomericumPage 61, line 12 <Δωδωναῖε.> ἐπιθετικῶς ὁ Ζεύς, ἀπὸ Δωδώνης τῆς ἐν Θαλας- σίᾳ, ἐν ᾗ ἱερὸν αὐτοῦ. θᾰλάσσιος θᾰλάσς-ιος, later Att. θᾰλάσς-ττιος, α, ον, also ος, ον E.IT236: (θάλασσα):— ὁ θ. [Ποσειδῶν] Ar.Pl.396; of animals, opp. χερσαῖα, Hdt.2.123, cf. Pl. Euthd.298d, Arist.HA487a26; πεζοί τε καὶ θ. landsmen and seamen, A.Pers.558 (lyr.); θ. ἐκρῖψαί τινα to thro wone into the sea, S.OT1411; θ. νεκρός, of one drowned, Thgn.1229; πλοῖον θ. sea-going vessel, POxy.1288.6 (iv A.D.). Δωδωναίος ο Ζεύς από την Δωδώνη γιατι το ιερό του είναι εντός της Θάλασσας (Θαλασσας/θαλαττας αλλα μπορει καλλιστα και εντός
