Ελευσίνα

Οι  λεξάριθμοι  που δόθηκαν σε προηγούμενο κείμενο είναι ενδεικτικοί. Όμως είναι προφανές των σχέσεων που διέπουν τα ονόματα που αναλύονται- δίδονται και πως οι ιστορίες και οι μύθοι των προγόνων μας είναι όχι μόνο αληθινά και μαθηματικά δομημένοι αλλά περιέχουν και δίδουν σ΄ ένα μόνο όνομα ολόκληρη την ιστορία αλλά και τη «μύηση» που προκύπτει από τον […]

Σ΄ένα ορφικό ύμνο όπου τον κυκεώνα προσφέρει η Βαβώ αντί για την Ιάμβη, το δοχείο ονομάζεται άγγος, που σημαίνει γενικά «δοχείο» ή «κούπα» και ενδέχεται να μην προοριζόταν αποκλειστικά για αυτήν την τελετή. Η λέξη προσδιορίζεται από επίθετο που δηλώνει την μεταλλική του κατασκευή, αν και αυτά που συνηθίζονται είναι φτιαγμένα από όστρακο/πηλό… Orion Gramm., Etymologicum Alphabetic

Στα κείμενα του Παυσανία υπάρχει και η εκδοχή της Ερινύος Δήμητρος. Η Δήμητρα ας μην ξεχνούμε ότι είναι η θεά που λατρεύετε μαζί με την κόρη της κατά τα Ελευσίνια μυστήρια. Pindarus Lyr., Fragmenta Type of poem Thren, fragment 137*, line 3 ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖν’ εἶσ’ ὑπὸ χθόν’·  οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν Μακάριος όποιος γνώρισε τα Μυστήρια πριν κατέβει κάτω απ΄ την

‘Υμνος Περσεφόνης Φερσεφόνη, θύγατερ μεγάλου Διός, ελθέ, μάκαιρα,μουνογένεια θεά, κεχαρισμένα δ’ ιερά δέξαι,Πλούτωνος πολύτιμε δάμαρ, κεδνή, βιοδώτι,ή κατέχεις ‘Αίδαο πύλας υπό κεύθεα γαίης,Πραξιδίκη, ερατοπλόκαμε, Δηούς θάλος αγνόν,Ευμενίδων γενέτειρα, υποχθονίων βασίλεια,ήν Ζεύς αρρήτοισι γοναίς τεκνώσατο κούρην,μήτερ εριβρεμέτου πολυμόρφου Ευβουλήος,`Ωρών συμπαίκτειρα, φαεσφόρε, αγλαόμορφε,σεμνή, παντοκράτειρα, κόρη καρποίσι βρύουσα,ευφεγγής, κερόεσσα, μόνη θνητοίσι ποθεινή,ειαρινή, λειμωνιάσιν χαίρουσα πνοήισιν,ιερόν εκφαίνουσα δέμας βλαστοίς χλοοκάρποις,αρπαγιμαία λέχη μετοπωρινά νυμφευθείσα,ζωή καί θάνατος μούνη θνητοίς πολυμόχθοις,Φερσεφόνη: φέρβεις γάρ αεί καί πάντα φονεύεις.κλύθι, μάκαιρα θεά, καρπούς δ’ ανάπεμπ’ από γαίηςειρήνηι θάλλουσα καί ηπιοχείρωι υγείαικαί βίωι ευόλβωι λιπαρόν γήρας κατάγοντιπρός σόν χώρον, άνασσα, καί ευδύνατον Πλούτωνα (29) XXIX. Ύμνος ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ (μετάφραση) Ώ Περσεφόνη, θυγατέρα τού μεγάλου Διός, έλα, ώ μακαρία, σύ ή μονογενής θεά, κα’ι δέξου τήν θυσίαν τήν εύάρεστη- πολύτιμε σύζυγε τού Πλούτωνος, ένδοξε, πού δίδεις ζωήν  πού κατέχεις τάς πύλας τοϋ “Αδου εις τά κατάβαθα (τις κρύπτες) τής γής,  Πραξιδίκη μέ τά έπέραστα πλοκάμια, τής Δηοϋς