Κείμενα Αταργάτιδος

Αγυρμός. ‘Η πρώτη ήμερα των  Ελευσίνιων Μυστηρίων, επειδή κατ’ αυτήν συνέρχονται οι εορταστές(από την λέξιν άγυρις, ή όποια σημαίνει συγκέντρωσης συνάθροισης). Η ημέρα αυτή ήταν κατ’ άλλους μέν ή 5η, κατ’ άλλους δε ή 15η του μηνός Βοηδρομιώνος (περί τα τέλη του σημερινού Σεπτεμβρίου) . Ή λέξις αγυρμός σημαίνει και τήν δι’ εράνου συλλογή χρημάτων ή ειδών […]

Etymologicum Magnum, Etymologicum magnumKallierges page 220, line 21 <Γάλλος>: Ὁ φιλοπάτωρ Πτολεμαῖος· διὰ τὸ φύλλοις κισσοῦ κατεστίχθαι, ὡς οἱ γάλλοι. Ἀεὶ γὰρ ταῖς Διονυσιακαῖς τελεταῖς [κισσῷ ἐστεφανοῦντο.]  <Γάλλος>: Ὁ τῇ μητρὶ τῶν θεῶν ὀργιαζόμενος· ὁ ἄλλός τις γενόμενος καὶ μεταβαλὼν τὴν φύσιν ἐξ ἀνδρῶν, καὶ οὔτε ἀνὴρ ὢν οὔτε γυνή· ἐξετέμνοντο γὰρ οἱ τελούμενοι τῇ

Σ’ ένα ταξίδι  μέσα  από την μακραίωνη ιστορία μας και ακολουθώντας την ιστορική διαδρομή μέσω των αρχαίων κειμένων και των  μύθων προσπαθούμε να εξηγήσουμε μια σειρά από μυστήρια που οδήγησαν στον εκπολιτισμό της ανθρωπότητας, και είναι άμεσα συνυφασμένα με μια σειρά θρησκευτικών μυσταγωγιών. Οι μυστηριακοί θεσμοί ωφέλησαν πολλαπλά το ανθρώπινο γένος και κατέστησαν ως δίαυλο επικοινωνίας τις αρχέγονες

Αυτά, όμως, δεν έφυγαν μάταια απ’ τα χέρια του, αφού όσες σταγόνες αίματος έπεσαν, όλες τις δέχτηκε η Γαία.Με την πάροδο των ενιαυτών, έγιναν οι κρατερές Ερινύεςκαι οι μεγάλοι Γίγαντες – που λάμπουν απ’ τα όπλα τουςκ’ έχουν στα χέρια τους κοντάρια μακριά – καθώς καιοι Νύμφες, που Μελίες τις αποκαλούν επάνω στην απέραντη γη.Ευθύς μόλις απέκοψε με

Είδαμε στα προηγούμενα κείμενα την αποκοπή μέρων του (ιερού) σώματος των «Θεών» και την κρίση. Η φοβερή αγιότητα των βασιλέων-Θεών οδηγεί φυσικά στην απαγόρευση του ν΄ αγγίζει – ακόμα και άλλος θεός – τα ιερά τους πρόσωπα-εν γένει την υπόσταση τους. Πολλές φορές υπάρχουν  απαγορεύσεις κατά τις οποίες ακόμα και οι ίδιοι οι βασιλείς-Θεοί δεν αγγίζουν

Εκτός από την περίπτωση του ‘Οσιρη-νέου Χ-Ωρου υπάρχουν και άλλες αναφορές αυτή τη φορά περί της κρίσης και του πετσοκόμματος, αν θέλετε, αιδοίων στην Ελληνική μυθολογία…και μάλιστα με άρπη – κοινώς δρεπάνη (η) Etymologicum Genuinum, Etymologicum genuinum (ἀνάβλησις – βώτορες)Alphabetic letter alpha, entry 1226, line 5  <Ἅρπη> (Hes. th. 179)· ἡ δρεπάνη· παρὰ τὸ ἁρπῶ ἅρπη γίνεται· παρὰ τὸ οἱονεὶ ἁρπάζειν ἃ διακόπτει· 

H λέξη κρίνω – κρίνομαι μπορεί να ερμηνευθεί και με τις παρακάτω έννοιες: χωρίζω, διαχωρίζω, ξεχωρίζω, διαλέγω, εκλέγω, διακρίνω, ανακρίνω, εξετάζω, εξηγώ, ερμηνεύω, ξεδιαλύνω, δικάζω, αποφασίζω, εγκρίνω, επιδοκιμάζω, κατακρίνω, καταδικάζω, εγκαλώ, ενάγω, μηνύω, κρίνω, θεωρώ, νομίζω, προκρίνω κλπ .. Η Ίσις, – θεωρούσαν – ότι  συνέλαβε και γέννησε μόνη, δίχως τη συνδρομή κάποιου συζύγου ή εραστή – Σύμφωνα

Βάπτισμα : τριττή κατάδυση Σύμφωνα μάλιστα με το υπόμνημα της Μεγάλης Παρασκευής το βάπτισμα όπως και η Θεία Ευχαριστία εξέρευσαν εκ της τρωθείσης πλευράς του Ιησού Χριστού. Κατά τον Απόστολο Παύλο δόθηκε από τον Κύριο για να λυτρωθεί ο άνθρωπος από το προπατορικό αμάρτημα και από τις προσωπικές αμαρτίες. Η τριττή  (τριπλή) κατάδυση στην ορθόδοξη θεολογία συμβολίζει την τριήμερο ταφή

Γνωστά τα οκτάγωνα του Iουστινιανού  του ναού των Αγίων Σέργιου και Bάκχου. Η Εκκλησία των Αγιων Σεργίου και Βάκχου στην Κωνσταντινούπολη ιδρύθηκε από τον Ιουστινιανό, πιθανότατα στο 527 μ.Χ. Η εκκλησία έγινε γνωστή ως «Μικρή Αγία Σοφία», επειδή οι γενικές αρχές του κτιρίου ήταν  ίδιες με αυτές της Αγίας Σοφίας. Ο καθεδρικός ναός μετατράπηκε σε τζαμί μεταξύ 1506 και

Όλα αυτά βέβαια με αφορμή το οχτάρι και της ιδιότητες του. Ιδιότητες που σε φυσικό και γήινο επίπεδο μεταφράζονται και ταυτίζονται με οχτάκτινα αστέρια και ρόδακες αλλα και κτίσματα τα οποία είναι συνήθως ιεροί χώροι, σήμερα εκκλησίες αλλά και ειδικότερα  βαπτιστήρια. Ιερά οκτάεδρα βαπτιστήρια ή κολυμβήθρες – ας μην ξεχνούμε και την σύνδεση με τους δύτες-κολυμβητές, ο

O Μήνας Ποσειδεώνας αναφέρεται και στο ημερολόγιο της νήσου Δήλου, αντίστοιχος προς τον αττικό Ποσειδεώνα. Μετά τον μήνα Ποσειδεώνα και σε περιόδους δύο αρχικά, τεσσάρων ή τελικά οκτώ ετών, τις λεγόμενες διετηρίδες, τετραετηρίδες και οκταετηρίδες προστίθετο ο εμβόλιμος 13ος μήνας, που ονομαζόταν Ποσειδεών Β’, με τις αντίστοιχες βέβαια ημέρες για κάθε τέτοιο χρονικό κύκλο. Ειδικά στον

Όμως ο Ποσειδών ταυτίζεται με τον Ενάλιο Ζεύς. Ο Ζευς άπλωνε την εξουσία του και στη θάλασσα κι ονομαζόταν Ενάλιος και Βύθιος, Zηνοποσειδών,  Γαιάοχος, Θαλάσσιος. Έτσι εκείνοι που σώζονταν από τη θάλασσα μόλις έφταναν στη στεριά προσεύχονταν στο Δία Αποβατήριο ή Σωτήρα. Σαν θεός της θάλασσας λατρευόταν και ως Ζευς Λιμενοσκόπος κλπ Photius Lexicogr., Scr. Eccl., Theol., Lexicon (Ε – Ω)Alphabetic letter

Ζεὺς ἐνάλιος καὶ Ποσειδῶν Ο εορτασμός των όγδοων ημερών των μηνών ταυτίζεται όχι μόνο με τον Ποσειδών αλλά και με την Γα/Δα-μάτερ Δήμητρα  και σχετίζονται με την δημιουργία και την ανα-γέννηση. Μια εκ των θεών  της Δημιουργίας είναι η Δήμητρα η ΔΑ-Μήτηρ  ή η ΓΑ-μήτηρ η Δαμάτερ (στην δωρική πτώση) η  ΔΗΩ  και μια σειρά ακόμα επιθέτων