Κείμενα Αταργάτιδος

Οι συγγραφείς που κατά κύριο λόγο δίνουν στοιχεία σε κείμενα τους για τον Νεβρώδ είναι κατά κύριο λόγο είναι ο Ηρόδοτος, Απολλόδωρος, ο Κτησίας, ο Στράβων στα Γεωγραφικά του αλλά και  ο Διόδωρος ο Σικελιώτης με την «Ιστορική Βιβλιοθήκη» του. Ο Διόδωρος για το έργο του αντλεί στοιχεία και ενοποιεί στην ουσία διάφορες ιστορικές πηγές μεταξύ […]

Μέχρι τώρα έχω δώσει στοιχεία ταύτισης του Διόνυσου με τον Νεβρώδ-Νimrod καθώς αυτά προκύπτουν από μια σειρά αρχαίων κειμένων. Τα κείμενα ήδη υπάρχουν αναρτημένα σε μια σειρά προηγούμενων αναγραφών-κειμένων και είναι στην διάθεση του καθενός να τα διαβάσει… Θα συνεχίσω με την σύνδεση του Νεβρώδ-Νimrod και την ταύτιση του με τον Νίνο τον πρώτο Ασσύριο βασιλέα, σύζυγο της Σεμιράμιδος της

Hesychius Lexicogr., Lexicon (Α – Ο)Alphabetic letter epsilon, entry 1910, line 1 <ἐλαφίαι>· οἱ τῶν ἐλάφων ἀστράγαλοι (Eupol.)<ἐλαφίνης>· νεβρός<ἐλάφιον>· κώνειον*<ἐλαφηβόλος>· κυνηγός. <ἐλαφηβόλος>· κυνηγός. APvgn ἀπὸ εἴδους ἑνὸς τῶν κυνηγου-  μένων (Σ 319) <ἐλαφοβοσκός>· εἶδος βοτάνης <ἐλαφογενές>· τῆς ἐλάφου ὁ μυελός <ἔλαφον κεραόν>· ἄῤῥενα. ὁ γὰρ ἄῤῥην ἔχει κέρατα (Γ 24) <ἔλαφος>· νεβρός <ἐλάφου πηρίς>· οὗτος δοκεῖ βρωθεὶς πρὸς συνουσίαν ἁρμόζειν Hesychius Lexicogr., Lexicon (Α – Ο) <Ἑλλοί>· Ἕλληνες οἱ ἐν Δωδώνῃ S καὶ οἱ ἱερεῖς (Π 234 v. l.) <ἐλλόμενα>· περικλειόμενα

Στην Ελληνική ανθολογία  όπως ονομάζεται από τους μελετητές  όπου υπάρχουν καταγεγγραμμένα επιγραμμάτα και ποιημάτα αρχαίων κλασσικών Ελλήνων και βυζαντινών ποιητών από τον 7ο π.Χ. μέχρι τον 10ο ή και το 12ο μ.Χ. αιώνα και σ’ έναν Αδέσποτο Ύμνο του Διονύσου, διάβαζουμε δύο επίθετα του που θα μας απασχολήσουν στην παρακάτω ανάρτηση. Νεβρωδέας και Νεβριδόπεπλος –δίδω ολόκληρο τον ύμνο παρακάτω : Anthologia Graeca, Anthologia GraecaBook 9, epigram 524, line 14 Αδέσποτον

Etymologicum Magnum, Etymologicum magnum Kallierges page 391, line 15  <Εὔϊος> καὶ <εὔσιος>: Ὁ Διόνυσος· καὶ τὸ εἰς αὐτὸν ἐπίφθεγμα, Εὖσοι καὶ Εὖοἱ, κατὰ Λάκωνας· Δωρικῇ γὰρ διαλέκτῳ μεταγενεστέρᾳ κατ’ ἔνδειαν τοῦ σ φασὶ γεγενῆσθαι εὔϊος· καὶ Εὖοἱ καὶ Εὐάν. Commentaria In Dionysii Thracis Artem Grammaticam, Scholia Marciana (partim excerpta ex Heliodoro, Tryphone, Diomede, Stephano, Georgio Choerobosco, Gregorio Corint Page 433, line 34 Καὶ πάλιν θειασμοῦ λέγεται ἐπιρρήματα, ἃ θειάζοντές τινες καὶ κά- τοχοι τῷ Διονύσῳ γινόμενοι, τουτέστιν ἐμφορούμενοι ὑπὸ <σφοδροῦ> τινος πνεύματος, ἐπιφθέγγονται καὶ λέγουσιν εὔἁν εὐοἵ· ταῦτα οὖν  ἐστι τοῦ Διονύσου, ἐπειδὴ καὶ αὐτὸς μανίας ἐστὶ ποιητής, καὶ ταῦτα

Ο Νεβρώδ είναι – όπως φαίνεται από τα βυζαντινά κείμενα – αυτός που έκτισε την Πόλη  της Βαβυλώνας ή από  τους πρώτους δημιουργούς-οικιστές της. Έμαθε στον λαό του και στους  πολίτες να κυνηγούν και τους δίδαξε την αστρονομία και την αστρολογία, τις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων – άστρων. Γίγαντα τον ονομάζει ο Ιωάννης Μαλαλάς όπως

Η ‘Ελικα  ή Ελιξ ή Κισσός υπάρχει κι ακόμα μία λέξη που δηλώνει πολύ συχνά τον νέο κλάδο ή το βλαστάρι με την έννοια του νέου γόνου σε πάμπολα αρχαία κείμενα. Αυτή είναι η έννοια και του‘Ερνου που ερμηνεύεται ως βλαστάρι, βλαστός, εκβλάστημα, ξεμασκαλίδι, παιδί, απόγονος, γέννημα, γέννα, γόνος. Μπορώ κάλλιστα ν’ αναφέρω και τον χρυσό κλώνο ή έρνο

Στις παραστάσεις των υπαίθριων ιερών, των τεμένων, υπάρχει πάντοτε τουλάχιστον ένα δέντρο, στο οποίο υποτίθεται ότι θα κατήρχετο η θεότης όταν θα απεφάσιζε να παραστεί εις την τελετή ιλασκόμενη τοις λατρεύουσι, για ν’  ακούσει τα αιτήματά των. Το ιερό δέντρο μετά του βωμού ήταν το απαραίτητο στοιχείο εκάστου υπαίθριου ιερού, στο οποίο λατρεύονταν οι παραγωγικές δυνάμεις

Etymologicum Gudianum, Etymologicum Gudianum (ζείδωρος – ὦμαι)Alphabetic entry mu, page 387, line 38 <Μενδήσιος>, μένδος ἐλέγετο παρ’ Αἰγυπτίοις ὁ τράγος,ἐκ τοῦ μένδος, μένδητος, μενδήτιος καὶ μενδήσιος· ἢ ὅτι τοπικόν ἐστι, ὡς θαλάσσιος, οὐράνιος.<Μέλας>, εἰς τὸ λάας. Etymologicum Gudianum, Etymologicum Gudianum (ζείδωρος – ὦμαι)Alphabetic entry pi, page 458, line 25                                     πέλειαν δὲ ἄλλοι φασὶ περιστερᾶς εἶδος, οἷον φάσσαν· ἐτυμολογεῖται παρὰ τὸ πέλαν ὃ σημαίνει τὸ μέλας· πέλειαι περιστεραὶ λέγον- ται καὶ μαντεῖαι. Etymologicum Gudianum, Additamenta in Etymologicum Gudianum (ἀάλιον – ζειαί) (e

Είδαμε σε προηγούμενα κείμενα την σύνδεση της Σεμέλης με τον αιθέρα καθώς και την σύνδεση του Διονύσου ως φυλακισμένου στον αιθέρα από τον Δία για να κατευνάσει την οργή της Ηρας, καθώς και τον μύθο του  Διόνυσου που μεγαλώνει στο Κέρας της Αμάλθειας . Να υπενθυμίσω ότι ως «έσπερος θεός» χαρακτηριζόταν από τους αρχαίους ο

Ο τάφος του Διόνυσου βρίσκεται στους Δελφούς, βλεπ. προηγούμενα κείμενα, ενώ η Ιέρεια των Δελφών είναι η Μέλισσα ή Μέλιττα, αλλά συγχρόνως οι Μέλισσες θεωρούνται και ιέρειες της Κυβέλης, αλλά και της Μύλιττας της Αφροδίτης των Ασσυρίων,  της Εφέσιας Αρτεμιδος, της Ρέας,  της Δήμητρας και της Περσεφόνης. Melitta δε σημαίνει «Η Μεσίτρια», η θηλυκή μορφή του Melitz, του

Πλούταρχου ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΣΟΦΩΝ ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ  … ὀμβρίῳ δὲ Διὶ καὶ προηροσίᾳΔήμητρι καὶ φυταλμίω Ποσειδῶνι ποῦ βωμός ἐστι, ποῦ δὲ θυσία; πῶς δὲ χαριδότης ὁ Διόνυσος,εἰ δεησόμεθα μηδενὸς ὧν δίδωσι; τί δὲ θύσομενἢ σπείσομεν; τίνος δ’ ἀπαρξόμεθα; πάντα γὰρταῦτα τῶν μεγίστων Εις τον Δία δε τον Όμβριον και εις την Δήμητρα την Προηροσίαν και εις τον Ποσειδώνα τον Φυτάλμιον πού θα στηθή βωμός; πού θυσία; Πώς δε θα είναι Χαριδότης ο Διόνυσος αφού δεν θα

Zenobius Sophista <Paroemiogr.>, Epitome collectionum Lucilli Tarrhaei et DidymiCenturia 4, section 38, line 8 Καὶ τὴν μὲν εἰς Μέγαρα προσβρασθεῖσαν Μεγαρεῖς ἀνελόμενοικαὶ πολυτελῶς κηδεύσαντες ἐκάλεσαν Λευκοθέαν· τὸν δὲεἰς Κόρινθον Κορίνθιοι θάψαντες Μελικέρτην ἄγουσινἐπ’ αὐτῷ ἀγῶνα τὰ Ἴσθμια. Plutarchus Biogr., Phil., De proverbiis Alexandrinorum [Sp.]Fragment 6, line 6                  μετὰ δὲ τοῦ Μελικέρτου ἡ Ἰνὼ ἔρριψεν ἑαυτὴν εἰς τὴν πρὸς τῷΜολουρίῳ θάλασσαν· καὶ τὴν μὲν εἰς Μέγαρα προσβρασθεῖσαν Μεγαρεῖς ἀνελόμενοι καὶ πολυτελῶς κηδεύσαντες ἐκάλεσαν Λευκοθέαν· τὸν δὲ εἰς Κορίνθιοι θάψαντεςΜελικέρτην ** καὶἄγουσινἐπ‘ αὐτῷἀγῶνα τὰἼσθμια. Pausanias Perieg., Graeciae descriptioBook 2, chapter 1, section 3, line 6 … προϊοῦσι δὲ ἡ πίτυςἄχρι γεἐμοῦ πεφύκει παρὰ τὸν αἰγιαλὸν καὶ Μελικέρτου βωμὸςἦν. ἐς τοῦτον τὸν τόπον ἐκκομι-   σθῆναι τὸν παῖδαὑπὸ δελφῖνος λέγουσι· κειμένῳ δὲ ἐπιτυχόντα Σίσυφον θάψαι τε ἐν τῷ ἰσθμῷ καὶ τὸν ἀγῶνα ἐπ’ αὐτῷ ποιῆσαι τῶν Ἰσθμίων