Κείμενα Αταργάτιδος

Η Θήβα/η/Θήβες κατατεχεισμένες μεταφορικά … κλειστές περιτριγυρισμένες από τείχη… από τους αδερφούς Αμφίωνα και το Ζήθο…Είδος κιβωτού, λάρνακος και κίστης …εν τόπο και χρόνο κατασκευασμένες και προστατευμένες … Scholia In Homerum, Scholia in Iliadem (scholia vetera) (= D scholia)Book of Iliad 19, verse 99, line of scholion 2 Θήβῃ.> Κατατετειχισμένῃ, μεταφορικῶς, διὰ τὸ ὑπὸ Ἀμφίονος καὶ Ζήθου αὐτὴν τετειχίσθαι. Suda, LexiconAlphabetic letter kappa, entry 1578, line […]

Η λάρνακα είναι ένα όχημα φυλακή είναι ο περιορισμός των κινήσεων του ήρωα/ιδας, καθώς δεν βαδίζει με τα πόδια του, ούτε κολυμπάει με τα χέρια του, αλλά μεταφέρεται με το πνεύμα του. Η λάρνακα είναι ένας περιορισμός που δύσκολα αποδέχεται μια καρδιά και τώρα αναγκάζεται για να λυτρωθεί να χρησιμοποιήσει ένα μικρό όχημα/κιβώτιο/θήκη  Ωστόσο αυτό

Οι λάρνακες όμως και οι ιστορίες τους δεν τελειώνουν εδώ… Η λάρνακα όπως είδαμε στα παραπάνω κείμενα είναι κιβώτιο στο όποιο εναπέθεταν ακόμα και  οικιακά πράγματα, ένα είδος θήκης, (εκ του τίθημι ) ή κάλπης αλλά και θήκη προς εναπόθεση των οστών νεκρού, κάλπη τεφροδόχος, θήκη προς εναπόθεση του νεκρού. Στην αρχαιολογία όμως υπάρχει  διαχωρισμός

Όμως υπάρχει και  μία ακόμα εκδοχή όπου η νεαρή  Σεμέλη είναι η κόρη που κλείνεται σε λάρνακα μαζί με τον γιό της και ρίχνεται στα νερά … Η λάρνακα  όμως είναι Κιβωτός, ή Κιβηση ή Κίβος ή κιστή. Λάρναξ επίσης θεωρείται ότι είναι και είδος μαρμάρινου ταφικoύ μνημείου των νεκρών. Σε λαρνακες συνήθως ενταυφιάζονται οι αυτοκράτορες

Θεμέλιος = Θεμελιακός = ο των θεμελίων, θεμελιώδης, ακρογωνιαίος, απαραίτητος βασικός, ουσιώδης, πρωταρχικός, ριζικός, στοιχειώδης Ακρογωνιαίος λίθος, γωνιόλιθος Θεμελιούχος = ο συγκρατών τα θεμέλια, επίθετο του Ποσειδώνα, ο Ποσειδώνας Θεμελιόω = βάζω θεμέλιο, θεμελιώνω, ιδρύω, βασίζω, εδραιώνω, ριζώνω, στηρίζω, στηρίζω γερά Θεμελίωσις, εδραίωση, ίδρυση, ισχυροποίηση, στερέωση, καθίδρυση, συγκρότηση Θεμελιωτής = ιδρυτής, στυλοβάτης, Θεμέλιο = Θέμελο,

Lexicon De Atticis Nominibus, De Atticis nominibus (= Περὶ Ἀττικῶν ὀνομάτων) (sub nomine cuiusdam Theaeteti grammatici) (e codd. LaurEntry 59, line 1                                         ξra. 409a).<σελήνη>. Σέλας νέον ἔχουσα  (Pl. Cra. 409a – b). Etymologicum Magnum, Etymologicum magnumKallierges page 709, line 25 <Σελήνη>: παρὰ τὸ σέλας νέον ἔχειν· ἢ παρὰ τὸ σέλας ἀεὶ ἓν ἔχειν· ὅθεν καὶ ἔνος ὁ ἐνιαυτὸς, ὁ ἀεὶ νεάζων. Και η Σεμέλη η φροντίζουσα για το  Σέλας + μέλει μια ακόμα μορφή της Σελήνης και των φεγγαροθεών της

Μια φυσιολογική κύηση διαρκεί κατά μέσο όρο γύρω στις 38 με 42 εβδομάδες. Κάπου γύρω στις 280 ημέρες, δηλαδή πάνω κάτω 40 εβδομάδες από την τελευταία έμμηνο ρύση και όχι 9 μήνες όπως πολλοί πιστεύουν. Τα περισσότερα νεογνά γεννιούνται μέσα σε δύο βδομάδες πριν ή μετά την πιθανή ημερομηνία  τοκετού. Όμως οι μήνες των αρχαίων

ΟΙ  ερωτικές συναντήσεις της Σεμέλης με τον Πατέρα θεών και ανθρώπων τον Δία δημιουργούν μια σειρά από αντιζηλίες και ο γιος του Αρης ως ανάποδη γραφή της μητέρας του ‘Ηρας αντιδρά και προσπαθεί να δια-σπείρει την έριδα θέτοντας μια σειρά από προβλήματα που πρέπει να λυθούν για  να μην εγκαταλείψει την κατοικία των θεών και

….ἔγραφεν εἰς μέσα νῶτα ποθοβλήτοιο φαρέτρης· ’πρῶτος ἄγει Κρονίωνα βοώπιδος ἐς λέχος Ἰοῦς·’ ’δεύτερος Εὐρώπην μνηστεύεται ἅρπαγι ταύρῳ·’ ’Πλουτοῦς εἰς ὑμέναιον ἄγει τρίτος ἀρχὸν Ὀλύμπου·’ ’τέτρατος εἰς Δανάην καλέει χρύσειον ἀκοίτην·’ ’πέμπτος ἐπεντύνει Σεμέλῃ φλογεροὺς ὑμεναίους·’ ’αἰετὸν Αἰγίνῃ πρόμον αἰθέρος ἕκτος ὀπάζει·’ ’ἕβδομος Ἀντιόπην Σατύρῳ δολόεντι συνάπτει·’ ’ὄγδοος ἔμφρονα κύκνον ἄγει γυμνόχροϊ Λήδῃ·’ ’εἴνατος ἵππια λέκτρα φέρει Περραιβίδι Δίῃ·’ ’θέλγεται Ἀλκμήνης δεκάτῳ τρισέληνος ἀκοίτης·’ ’ἑνδέκατος μεθέπει νυμφεύματα Λαοδαμείης·’   ’δωδέκατος τριέλικτον Ὀλυμπιάδος πόσιν ἕλκει.’ ἀλλ’ ὅτε πάντας ὄπωπεν Ἔρως στοιχηδὸν ἀφάσσων, ἄλλους μὲν μεθέηκε

ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΩΝ ΕΒΔΟΜΟΝ Ἤδη δ’ ἀενάοιο βίου παλιναυξέι καρπῷ ἄρσενα θηλυτέρῃ γόνιμον σπόρον αὔλακι μίξας ἄσπορον ἤροσε κόσμον Ἔρως, φιλότητος ἀροτρεύς· καὶ φύσις ἐρρίζωτο, τιθηνήτειρα γενέθλης, καὶ χθονὶ πῦρ κεράσασα καὶ ἠέρι σύμπλοκον ὕδωρ ἀνδρομέην μόρφωσε γονὴν τετράζυγι δεσμῷ. ἀλλὰ βίον μερόπων ἑτερότροπος εἶχεν ἀνίη ἀρχόμενον καμάτοιο καὶ οὐ λήγοντα μερίμνης. καὶ Διὶ παμμεδέοντι δυηπαθέων γένος ἀνδρῶν ἄμμορον εὐφροσύνης ἐπεδείκνυε σύντροφος Αἰών· οὔ πω γὰρ τοκετοῖο λεχώια νήματα λύσας  Βάκχον ἀνηκόντιζε πατὴρ ἐγκύμονι μηρῷ, ἀνδρομέης ἄμπαυμα μεληδόνος· οὐ τότε λοιβὴ ἠερίους ἐμέθυσσε

Scholia In Aristophanem, Scholia in nubes (scholia vetera)Argumentum-dramatis personae-scholion sch nub, verse 265a, line 1 <λαμπρός τ’ Αἰθήρ> R: ἰδίως τὸ τοῦ ἡλίου φῶς αἰθὴρ καλεῖταιἀπὸ τοῦ αἴθειν, ὅ ἐστι πυροῦν· RVMatr θερμὸς γὰρ ὁ ἥλιος καὶ διάπυρος. Scholia In Aratum, Scholia in Aratum (scholia vetera)Scholion 926, line 2 ὁ αἰθὴρ σφόδρα ἐστὶ διάπυρος, ὅθεν καὶ ὠνόμασται, παρὰ τὸ αἴθω. Lexicon Artis Grammaticae, Lexicon artis grammaticae (e cod. Coislin. 345)Page 431, line 1 <Αἰθήρ>: ὁἐν τῷὕψειἀήρ. Lexica Segueriana, Collectio verborum utilium e differentibus rhetoribus et sapientibus multis (Σ<b>)

Ο Διόνυσος, όπως και η Ηρα/Ρεα  βαπτίζονται  ή φυλακίζονται στον ΑΙΘΗ(ε)Ρ(Α) ως έναν αναγραμματισμό στον όνομα της ΙΘ/ΔΑΣ- ΗΡ-ΑΣ/ΡΕΑΣ και έτσι γλυτώνει μεν ο Διόνυσος αλλα και ο πατέρας του Δίας τη γκρίνια της Ηρας  αλλα και την ζωή του. Ομοια η Ηρα είναι αυτή που τιμωρείτε από τον Δια και φυλακίζεται στον Αιθέρα Γιατί όμως στον

 Ἥρα νιν ἤθελ’ ἐκβαλεῖν ἀπ’ οὐρανοῦ, Ζεὺς δ’ ἀντεμηχανήσαθ’ οἷα δὴ θεός· ῥήξας μέρος τι τοῦ χθόν’ ἐγκυκλουμένου αἰθέρος, ἔδωκε τόνδ’ ὅμηρον, ἐκτιθεὶς Διόνυσον Ἥρας νεικέων· χρόνωι δέ νιν βροτοὶ ῥαφῆναί φασιν ἐν μηρῶι Διός, ὄνομα μεταστήσαντες, ὅτι θεᾶι θεὸς Ἥραι ποθ’ ὡμήρευσε, συνθέντες λόγον. μάντις δ’ ὁ δαίμων ὅδε· τὸ γὰρ βακχεύσιμον καὶ τὸ μανιῶδες μαντικὴν πολλὴν ἔχει· Μά τότε ο Δίας, σά