Εκτός από την περίπτωση του ‘Οσιρη-νέου Χ-Ωρου υπάρχουν και άλλες αναφορές αυτή τη φορά περί της κρίσης και του πετσοκόμματος, αν θέλετε, αιδοίων στην Ελληνική μυθολογία…και μάλιστα με άρπη – κοινώς δρεπάνη (η) Etymologicum Genuinum, Etymologicum genuinum (ἀνάβλησις – βώτορες)Alphabetic letter alpha, entry 1226, line 5 <Ἅρπη> (Hes. th. 179)· ἡ δρεπάνη· παρὰ τὸ ἁρπῶ ἅρπη γίνεται· παρὰ τὸ οἱονεὶ ἁρπάζειν ἃ διακόπτει· […]
και ο κρίνων κρίνεται Read More »
BlogΒάπτισμα : τριττή κατάδυση Σύμφωνα μάλιστα με το υπόμνημα της Μεγάλης Παρασκευής το βάπτισμα όπως και η Θεία Ευχαριστία εξέρευσαν εκ της τρωθείσης πλευράς του Ιησού Χριστού. Κατά τον Απόστολο Παύλο δόθηκε από τον Κύριο για να λυτρωθεί ο άνθρωπος από το προπατορικό αμάρτημα και από τις προσωπικές αμαρτίες. Η τριττή (τριπλή) κατάδυση στην ορθόδοξη θεολογία συμβολίζει την τριήμερο ταφή
Βάπτισμα : τριττή κατάδυση Read More »
BlogEtymologicum Magnum, Etymologicum magnum Kallierges page 391, line 15 <Εὔϊος> καὶ <εὔσιος>: Ὁ Διόνυσος· καὶ τὸ εἰς αὐτὸν ἐπίφθεγμα, Εὖσοι καὶ Εὖοἱ, κατὰ Λάκωνας· Δωρικῇ γὰρ διαλέκτῳ μεταγενεστέρᾳ κατ’ ἔνδειαν τοῦ σ φασὶ γεγενῆσθαι εὔϊος· καὶ Εὖοἱ καὶ Εὐάν. Commentaria In Dionysii Thracis Artem Grammaticam, Scholia Marciana (partim excerpta ex Heliodoro, Tryphone, Diomede, Stephano, Georgio Choerobosco, Gregorio Corint Page 433, line 34 Καὶ πάλιν θειασμοῦ λέγεται ἐπιρρήματα, ἃ θειάζοντές τινες καὶ κά- τοχοι τῷ Διονύσῳ γινόμενοι, τουτέστιν ἐμφορούμενοι ὑπὸ <σφοδροῦ> τινος πνεύματος, ἐπιφθέγγονται καὶ λέγουσιν εὔἁν εὐοἵ· ταῦτα οὖν ἐστι τοῦ Διονύσου, ἐπειδὴ καὶ αὐτὸς μανίας ἐστὶ ποιητής, καὶ ταῦτα
γίγαντες οἱ ἀπ' αἰῶνος, οἱ ἄνθρωποι οἱ [ὀνο]μαστοί Read More »
BlogΔΙΟΝΥΣΙΑΚΩΝ ΕΒΔΟΜΟΝ Ἤδη δ’ ἀενάοιο βίου παλιναυξέι καρπῷ ἄρσενα θηλυτέρῃ γόνιμον σπόρον αὔλακι μίξας ἄσπορον ἤροσε κόσμον Ἔρως, φιλότητος ἀροτρεύς· καὶ φύσις ἐρρίζωτο, τιθηνήτειρα γενέθλης, καὶ χθονὶ πῦρ κεράσασα καὶ ἠέρι σύμπλοκον ὕδωρ ἀνδρομέην μόρφωσε γονὴν τετράζυγι δεσμῷ. ἀλλὰ βίον μερόπων ἑτερότροπος εἶχεν ἀνίη ἀρχόμενον καμάτοιο καὶ οὐ λήγοντα μερίμνης. καὶ Διὶ παμμεδέοντι δυηπαθέων γένος ἀνδρῶν ἄμμορον εὐφροσύνης ἐπεδείκνυε σύντροφος Αἰών· οὔ πω γὰρ τοκετοῖο λεχώια νήματα λύσας Βάκχον ἀνηκόντιζε πατὴρ ἐγκύμονι μηρῷ, ἀνδρομέης ἄμπαυμα μεληδόνος· οὐ τότε λοιβὴ ἠερίους ἐμέθυσσε
