Μυθολογία

Στα προηγούμενα κείμενα αναλυτικά παρουσιάστηκαν στοιχεία και σημεία. Η Περσεφόνη και η Μήδεια και η Ηριγένεια/Ηριγόνης/Δήμητρας/Περσεφόνης/ Ειρήνης/Τύχης δεν είναι τίποτ΄ άλλο από Αλήτισσες, με την σημερινή μετάφραση της λέξης του επιθέτου ΑΛΗΤΗΣ,  αυτές δηλαδή που περιδίνιζονται, περιστρέφονται, στροβιλίζονται, στριφογυρίζουν κλπ … ως  μετέωρα, ως άστρα αλλά και ως ιδιότητα που δίνετε μέσω δυνατότητας της «πτήσης» εντός […]

Ο Πλούτος/Πλούτωνας λέγεται και ο Πλούτος από το πολύς και τω λάμβάνω και δέχομαι και βέβαια ο ΑΔΗΣ. Etymologicum Magnum, Etymologicum magnumKallierges page 677, line 14 <Πλοῦτος>: Παρὰ τὸ πολὺς, καὶ τὸ τῶ, τὸ λαμ-βάνω καὶ δέχομαι, πολύουτος· καὶ συγκοπῇ, πλοῦτος·καὶ Πλούτων λέγεται ὁ ᾅδης, ἀπὸ τοῦ τοὺς ἀποθα-νόντας μηδενὸς δεῖσθαι, ὡς οἱ πλούσιοι· ἢ ὅτι ἐκ

Μας έχουν μάθει ότι η μυθολογία μας είναι παραμύθια, δεν μπορεί να μιλά για αληθινά γεγονότα κρυμμένα στην αχλή του χρόνου. Όμως τα γεγονότα έρχονται πολλές φορές να διαψεύσουν οσους θέλουν να  θεωρούμε μύθους χωρίς ειρμό και χωρίς ουσία . Ομοια λοιπόν ψάχνοντας βρίσκεις ότι ακόμα και τα σημερινά ονόματα πόλεων και τόπων κρύβουν αλήθειες

Ψάχνοντας και ετυμολογικά την λέξη ΑΔΩΝΗΣ, ΑΔΩ κλπΟι παρακάτω αναφορές είναι κατατοπιστικότατες. ΑΔΩ = ψάλλω, μέλπω, μελωδώ, τραγουδώ, κελαηδώ, κράζω, βουίζω, εξυμνώ, ανυμνώ, γλυκοτραγουδώ, εγκωμιάζω, ευλογώ, υμνώ, ψαλμωδώ, ψέλνωΟ Άδωνης είναι κάποιος συνεπώς που τον τραγουδούν, εξυμνούν, εγκωμιάζουν  ή τραγουδά, εξυμνεί, εγκωμιάζει και ο ίδιος ΑΔΩΝ είναι το αηδόνι αλλά και ο αοιδός ο ενωδώς ή

O Αδωνης δεν μπορούσε καθώς υπάρχουν τουλάχιστον 4 εκδοχές για την ιστορία του να μην περάσει και στην λογοτεχνία ή στους ύμνους.  Ακολουθούν οι ορφικοί ύμνοι Αφροδίτης και Αδώνιδος  Εἰς Ἀφροδίτην Οὐρανία, πολύυμνε, φιλομμειδὴς Ἀφροδίτη,ποντογενής, γενέτειρα θεά, φιλοπάννυχε, σεμνή,νυκτερία ζεύκτειρα, δολοπλόκε μῆτερ Ἀνάγκηςπάντα γὰρ ἐκ σέθεν ἐστίν, ὑπεζεύξω δέ <τε> κόσμονκαὶ κρατέεις τρισσῶν μοιρῶν, γεννᾶις δὲ τὰ πάντα,ὅσσα τ’ ἐν οὐρανῷ ἐστι καὶ ἐν γαίῃ πολυκάρπῳἐν πόντου τε βυθῷ τε,

Οι Θνήσκοντας θεοί» μέ τα μυστήρια για την «εύκαρπία» τής γης υπάρχουν σ’ όλους τους Λαούς της Μέσογείου και της Μέσης Ανατολής. Λίγο πολύ μοιάζουν μεταξύ τους αφού παντού συμβολίζουν τό ίδιο πράγμα καί τα μυστήρια έχουν τον ίδιο σκοπό. Τά δύο βασικά πρότυπα «θνήσκοντα θεού» είναι ο Αδωνης-Ταμμούζ-Θαμμούζ καί ό Όσιρης. Όλοι οι άλλοι «θνήσκοντες

Η έρευνα για τους Λεξάριθμους της Σεμιράμιδος συνεχίζονται παρακάτω Οι αντιστοιχίες και τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους και δεν μας αφήνουν καμία αμφιβολία. Για μια ακόμα φορά το Ελληνικό Αλφάβητο φανερώνει τις «ΘΕΙΕΣ» ιδιότητες και τις ΔΥΝΑΜΕΙΣ του 406 = ΣΕΜΙΡΑΜΙ       = ΣΠΕΙΡΑΙ  (Σπείρα , ελικοειδής συστροφή, δίχτυ, κοτσίδα, πλέγμα κεφαλής για εναπόθεση

Η Σεμίραμις εχει γεννηθεί κατά τους μύθους από την Δερκετώ ( από αυτήν που κοιτάζει, ρίχνει βλέμμα, φεγγοβολά, φέγγει, λάμπει και ζεί. (δερκευνής αυτος που δεν κοιμάται ποτέ) Μια κόρη της Θαλάσσας ή μια κορη θαλασσοθεάς της Μανα-Θαλασσας ή της ΜαναΜάρε ή Μαρας  που πολλές φορές απεικονίζεται με θαλάσσια ουρά σαν τις γοργόνεςνα εξέρχετε από

Ο συγγραφέας που έχει ασχοληθεί περισσότερο με την Σεμιράμιδα δεν είναι άλλος από τον Ελληνικής καταγωγής Λουκιανόαπό την Σαμοσάτα της Συρίας. Από όλες αυτές τις μαρτυρίες συμπεραίνεται ότι η προκειμένη θεότητα ανήκει στην ομάδα των χετταϊκών ή να πούμε ακριβέστερα, των μικρασιατικών μητέρων – θεών, η οποία όμως έχει και πολλά κοινά χαρακτηριστικά με την βαβυλωνιοασσυριακή Ιστάρ, με

H Ρέα/Σεμίραμις και τα αρχαία κείμενα με αναφορές στο όνομα της και στα έργα της είναι πάμπολλα.ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΝ ΠΟΛΕΜΙΚΟΙΣ ΣΥΝΕΤΑΙ  ΚΑΙ ΑΝΔΡΕΙΑΙ.  Σεμίραμις. Θυγατὴρ μὲν, ὥς φησι Κτησίας, Δερκετοῦς τῆς Συρίας θεοῦ καὶ Σύρου τινός, ἥτις ἐτράφη ὑπὸ Σιμόεντος, ὑπηρέτου τοῦ βασιλέως Νίνου. γαμηθεῖσα δὲ Ὀννέῳ, ὑπάρχῳ τινὶ βασιλικῷ, εἶχεν υἱούς. ἑλοῦσα δὲ Βάκτρα μετὰ τοῦ ἀνδρός *, ἐπιγνοὺς Νίνος ἤδη γηραιὸς ὢν ἐγάμησεν. ἡ δὲ ἐτέκνωσεν ἐξ αὐτοῦ Νίνυαν παῖδα. μετὰ δὲ τὸν Νίνου θάνατον ἐτείχισε τὴν Βαβυλῶνα ὀπτῇ πλίνθῳ καὶ ἀσφάλτῳ καὶ τὸ τοῦ Βήλου ἱερὸν κατεσκεύασεν. ἐπιβουλευθεῖσα

Παρακάτω δίδονται κείμενα που περιγράφουν τις οργιαστικές λατρείες της μεγάλης μητέρας Θεάς Ρέας/Κυβέλης/Δήμητρος. Οι περιγραφές μιλούν από μόνες τους. Εορτές στις οποίες οι ιερείς κρατούν κλαδιά δένδρων, καρπών, είδαμε ανάλογα αγάλματα, ανάφλυφα,  με χορούς  και τελετές κοινές για πολλούς θεούς. Για την θεά «Δήμητρα δὲ οἵ τε μύσται και  δᾳδοῦχοι καὶ ἱεροφάνται» Στην Κρήτη λοιπόν

Οι Κάβειροι θεωρούνται μυστήριο. Μια πρώτη καταγραφή βάσει των αρχαίων κειμένων Κάβειροι  θεωρούνται Ὀνόματα θεῶν τεσσάρων, Ἀξίερος,   Ἀξιόκερσα, Ἀξιόκερσος. Ἀξίερος μὲν οὖν ἐστιν ἡ Δημήτηρ· Ἀξιόκερσα, ἡ Περσεφόνη· Ἀξιόκερσος δὲ, ὁ Ἅιδης.  Κάβειροι δὲ δοκοῦσι προσηγορεῦσθαι ἀπὸ Καβείρων ὀρέων Φρυγίας· ἐπεὶ ἐντεῦθεν μετηνέ- χθησαν. Οἱ δὲ, δύο εἶναι τοὺς Καβείρους· πρεσβύ- τερον μὲν, Δία· νεώτερον δὲ, Διόνυσον. Τα δύο  από τα τέσσερα ονόματα των θεών αναφέρονται στην Δήμητρα και την Περσεφόνη.

H Κυβέλη είναι η Ρέα / Αερ / Ηρα / στην Φρυγία. Τα επίθετα που την χαρακτηρίζουν είναι η Πανπότνια, Ισόδρομη καθώς και το Δεσποινα Θεών.  Η λατρεία της Κυβέλης πρωτοξεκίνησε στην Μικρά Ασία , κοντά στην Πέργαμο. Συχνά αναφέρετε ως θεά Ρέα ή ΙΔΑΙΑ, ή μήπως (ΙΔΕΑ) την μητέρα του Δια και ήταν γνωστή με