Μυστήρια

Από τις ιστορίες και τους μύθους που έχουν καταγραφεί για τον Αρισταίο, μέσα από διαφορετικά κείμενα και συγγραφείς, έχουμε και την πρώτη καταγραφή της βουγονίας (βους+γονή ) μαθαίνουμε έτσι μ’ έναν ασυνήθιστο τρόπο την δημιουργία μελισσιού. Μια προσπάθεια να δωθεί εξήγηση για το πώς δημιουργείτε  το μελίσσι κατά την πρωτόγονη  σκέψη των προγόνων μας. Ο

Οι Ιδαίοι δάκτυλοι ή Κουρήτες ή Κάβειροι είναι από τους πρώτους – όπως βλέπουμε στα παραπάνω κείμενα που συμμετέχουν στην λατρεία της Μεγάλης μητέρας θεάς ή Ιδέας μητρός Ρέας /Κυβελης και Πότνιας των θηρών/θυρών. Το Όρος Ίδη της Φρυγίας φαίνεται να πήρε τ’ όνομα του από τον γιό του Δάρδανου και της Χρύσης τον Ιδαίο. Ενώ

Βάπτισμα : τριττή κατάδυση Σύμφωνα μάλιστα με το υπόμνημα της Μεγάλης Παρασκευής το βάπτισμα όπως και η Θεία Ευχαριστία εξέρευσαν εκ της τρωθείσης πλευράς του Ιησού Χριστού. Κατά τον Απόστολο Παύλο δόθηκε από τον Κύριο για να λυτρωθεί ο άνθρωπος από το προπατορικό αμάρτημα και από τις προσωπικές αμαρτίες. Η τριττή  (τριπλή) κατάδυση στην ορθόδοξη θεολογία συμβολίζει την τριήμερο ταφή

Επι+οπτεύω = επί +οπτεύω ή οπιτεύω : εποπτεία, επόπτης, Επωπάω (ιο>ωψ) κλπ Επωπεύς (μυθ.). Με αυτό το όνομα αναφέρο­νται: Γιος του Αλωέα και εγγονός του Ηλίου (Παυσ. «Κορινθιακά», Α’, 1)   Μαραθῶνα δὲ ὕστερον τὸν Ἐπωπέως τοῦἈλωέως τοῦἩλίου φεύγοντα ἀνομίαν καὶ ὕβριν τοῦ πατρὸς ἐς τὰ παραθαλάσσια μετοικῆσαι τῆς Ἀττικῆς, ἀποθανόντος δὲ Ἐπωπέως ἀφικόμενον ἐς Πελοπόννησον καὶ τὴν ἀρχὴν διανείμαντα τοῖς παισὶν αὐτὸν ἐς τὴν Ἀττικὴν αὖθις ἀναχωρῆσαι, καὶ ἀπὸ μὲν Σικυῶνος τὴν Ἀσωπίαν, ἀπὸ δὲ Κορίνθου τὴν Ἐφυραίαν μετονομασθῆναι. περὶ δὲ τῆς Ἡλίου βασιλείας εἰς

Όμως ο ‘Ανθιος ή ο Άνθη/ας  θεωρείται παιδί- απόγονος του Ποσειδώνος και  της Αλκυόνης κόρης του Ατλαντος κατά μια εκδοχή…μάλιστα ταυτίζεται σε πολλές περιπτώσεις με τον Γλαύκο. Είναι αυτος που εχει δώσει το όνομά του στην πόλη Ανθηδών. Ενώ η δεύτερη εκδοχή μιλά για την νύμφη Ανθηδόνα. Η Άνθηδών είναι Βοιωτική πόλη,  βρισκόταν  επί του Ευβοϊκού κόλπου στους πρόποδες τοΰ Μεσσαπίου, είχε

Σ΄ένα ορφικό ύμνο όπου τον κυκεώνα προσφέρει η Βαβώ αντί για την Ιάμβη, το δοχείο ονομάζεται άγγος, που σημαίνει γενικά «δοχείο» ή «κούπα» και ενδέχεται να μην προοριζόταν αποκλειστικά για αυτήν την τελετή. Η λέξη προσδιορίζεται από επίθετο που δηλώνει την μεταλλική του κατασκευή, αν και αυτά που συνηθίζονται είναι φτιαγμένα από όστρακο/πηλό… Orion Gramm., Etymologicum Alphabetic

Στα κείμενα του Παυσανία υπάρχει και η εκδοχή της Ερινύος Δήμητρος. Η Δήμητρα ας μην ξεχνούμε ότι είναι η θεά που λατρεύετε μαζί με την κόρη της κατά τα Ελευσίνια μυστήρια. Pindarus Lyr., Fragmenta Type of poem Thren, fragment 137*, line 3 ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖν’ εἶσ’ ὑπὸ χθόν’·  οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν Μακάριος όποιος γνώρισε τα Μυστήρια πριν κατέβει κάτω απ΄ την

Οι συνδέσεις των θεών μεταξύ τους δίδονται σε τόσα πολλά και διαφορετικά κείμενα. Οι ταυτίσεις τους είναι ταυτοχρονες και  σε διαφορετικούς συγγραφείς. Τα χαρίσματα, οι ιδιότητες , οι ενέργειές τους αλλα και η διάρκεια των ενεργειών τους ή οι κατευθύνσεις των είναι αυτές που διαφοροποιούν κάθε φορά το όνομα και προσδίδουν στην ιδια, κατ ΄ουσίαν,

Στο έργο του Πορφύριου «Περι Αγαλμάτων» φαίνεται η κρυμμένη σοφία των προγόνων μας. Ο Δίας ο νούς του Κόσμου ο οποίος τα εν τω κοσμω δημιουργήσε.  Ὅρα δὲ τὴν τῶν Ἑλλήνων σοφίαν οὑτωσὶ διασκοπού- μενος. Τὸν γὰρ Δία τὸν νοῦν τοῦ κόσμου ὑπολαμβάνοντες, ὃς τὰ ἐν αὐτῷ ἐδημιούργησεν ἔχων τὸν κόσμον, ἐν μὲν ταῖς θεολογίαις ταύτῃ περὶ αὐτοῦ παραδεδώκασιν οἱ τὰ Ὀρφέως εἰπόντες· Ο Δίας ο νούς του Κόσμου

O Αδωνης δεν μπορούσε καθώς υπάρχουν τουλάχιστον 4 εκδοχές για την ιστορία του να μην περάσει και στην λογοτεχνία ή στους ύμνους.  Ακολουθούν οι ορφικοί ύμνοι Αφροδίτης και Αδώνιδος  Εἰς Ἀφροδίτην Οὐρανία, πολύυμνε, φιλομμειδὴς Ἀφροδίτη,ποντογενής, γενέτειρα θεά, φιλοπάννυχε, σεμνή,νυκτερία ζεύκτειρα, δολοπλόκε μῆτερ Ἀνάγκηςπάντα γὰρ ἐκ σέθεν ἐστίν, ὑπεζεύξω δέ <τε> κόσμονκαὶ κρατέεις τρισσῶν μοιρῶν, γεννᾶις δὲ τὰ πάντα,ὅσσα τ’ ἐν οὐρανῷ ἐστι καὶ ἐν γαίῃ πολυκάρπῳἐν πόντου τε βυθῷ τε,

Παρακάτω δίδονται κείμενα που περιγράφουν τις οργιαστικές λατρείες της μεγάλης μητέρας Θεάς Ρέας/Κυβέλης/Δήμητρος. Οι περιγραφές μιλούν από μόνες τους. Εορτές στις οποίες οι ιερείς κρατούν κλαδιά δένδρων, καρπών, είδαμε ανάλογα αγάλματα, ανάφλυφα,  με χορούς  και τελετές κοινές για πολλούς θεούς. Για την θεά «Δήμητρα δὲ οἵ τε μύσται και  δᾳδοῦχοι καὶ ἱεροφάνται» Στην Κρήτη λοιπόν