Ορφικά

Είδαμε στο προηγούμενο κείμενο τον ιστορικό Βηρρωσσό και τις αναφορές του περί του όντος που  εμφανίστηκε έξω από το Ερυθραίας ή Περσικό Κόλπο, ένα ον προικισμένο με ανθρώπινο λόγο, που ονομάζεται  Ωάννης ή Oννη. Ας περάσουμεόμως στην αναφορά περί του ‘Ωην κατά τον Πατριάρχη Φώτιο Photius Lexicogr., Scr. Eccl., Theol., BibliothecaCodex 279, Bekker page 535a, line 35     Ὅτι μυθολογεῖ ἄνδρα τινὰὠνομασμένονὬην τῆςἐρυθρᾶς θαλάσσης ἀνελθεῖν, τἆλλα μὲν τῶν μελῶν ἰχθύος ἔχοντα, κε- φαλὴν δὲ καὶ πόδας καὶ χεῖρας ἀνδρός, καὶ καταδεῖξαι τήν […]

Scholia In Aristophanem, Scholia in nubes (scholia vetera)Argumentum-dramatis personae-scholion sch nub, verse 265a, line 1 <λαμπρός τ’ Αἰθήρ> R: ἰδίως τὸ τοῦ ἡλίου φῶς αἰθὴρ καλεῖταιἀπὸ τοῦ αἴθειν, ὅ ἐστι πυροῦν· RVMatr θερμὸς γὰρ ὁ ἥλιος καὶ διάπυρος. Scholia In Aratum, Scholia in Aratum (scholia vetera)Scholion 926, line 2 ὁ αἰθὴρ σφόδρα ἐστὶ διάπυρος, ὅθεν καὶ ὠνόμασται, παρὰ τὸ αἴθω. Lexicon Artis Grammaticae, Lexicon artis grammaticae (e cod. Coislin. 345)Page 431, line 1 <Αἰθήρ>: ὁἐν τῷὕψειἀήρ. Lexica Segueriana, Collectio verborum utilium e differentibus rhetoribus et sapientibus multis (Σ<b>)

O Αδωνης δεν μπορούσε καθώς υπάρχουν τουλάχιστον 4 εκδοχές για την ιστορία του να μην περάσει και στην λογοτεχνία ή στους ύμνους.  Ακολουθούν οι ορφικοί ύμνοι Αφροδίτης και Αδώνιδος  Εἰς Ἀφροδίτην Οὐρανία, πολύυμνε, φιλομμειδὴς Ἀφροδίτη,ποντογενής, γενέτειρα θεά, φιλοπάννυχε, σεμνή,νυκτερία ζεύκτειρα, δολοπλόκε μῆτερ Ἀνάγκηςπάντα γὰρ ἐκ σέθεν ἐστίν, ὑπεζεύξω δέ <τε> κόσμονκαὶ κρατέεις τρισσῶν μοιρῶν, γεννᾶις δὲ τὰ πάντα,ὅσσα τ’ ἐν οὐρανῷ ἐστι καὶ ἐν γαίῃ πολυκάρπῳἐν πόντου τε βυθῷ τε,

‘Υμνος Περσεφόνης Φερσεφόνη, θύγατερ μεγάλου Διός, ελθέ, μάκαιρα,μουνογένεια θεά, κεχαρισμένα δ’ ιερά δέξαι,Πλούτωνος πολύτιμε δάμαρ, κεδνή, βιοδώτι,ή κατέχεις ‘Αίδαο πύλας υπό κεύθεα γαίης,Πραξιδίκη, ερατοπλόκαμε, Δηούς θάλος αγνόν,Ευμενίδων γενέτειρα, υποχθονίων βασίλεια,ήν Ζεύς αρρήτοισι γοναίς τεκνώσατο κούρην,μήτερ εριβρεμέτου πολυμόρφου Ευβουλήος,`Ωρών συμπαίκτειρα, φαεσφόρε, αγλαόμορφε,σεμνή, παντοκράτειρα, κόρη καρποίσι βρύουσα,ευφεγγής, κερόεσσα, μόνη θνητοίσι ποθεινή,ειαρινή, λειμωνιάσιν χαίρουσα πνοήισιν,ιερόν εκφαίνουσα δέμας βλαστοίς χλοοκάρποις,αρπαγιμαία λέχη μετοπωρινά νυμφευθείσα,ζωή καί θάνατος μούνη θνητοίς πολυμόχθοις,Φερσεφόνη: φέρβεις γάρ αεί καί πάντα φονεύεις.κλύθι, μάκαιρα θεά, καρπούς δ’ ανάπεμπ’ από γαίηςειρήνηι θάλλουσα καί ηπιοχείρωι υγείαικαί βίωι ευόλβωι λιπαρόν γήρας κατάγοντιπρός σόν χώρον, άνασσα, καί ευδύνατον Πλούτωνα (29) XXIX. Ύμνος ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ (μετάφραση) Ώ Περσεφόνη, θυγατέρα τού μεγάλου Διός, έλα, ώ μακαρία, σύ ή μονογενής θεά, κα’ι δέξου τήν θυσίαν τήν εύάρεστη- πολύτιμε σύζυγε τού Πλούτωνος, ένδοξε, πού δίδεις ζωήν  πού κατέχεις τάς πύλας τοϋ “Αδου εις τά κατάβαθα (τις κρύπτες) τής γής,  Πραξιδίκη μέ τά έπέραστα πλοκάμια, τής Δηοϋς